Ze komt binnen, hangt haar jas op, maakt een grapje tegen de ene collega en geeft een knuffel aan de ander. Dan gaat ze meteen aan de slag, want de kinderen komen zo uit school. Daarna zie ik m’n bso-buurvrouw (die ik hier even Marieke zal noemen) nog af en toe die middag, als ik even bij haar binnenloop. In de eerste ronde zit ze aan een knutseltafel waar een groepje kinderen fanatiek een leuk idee van haar probeert vorm te geven. Een uurtje later zit ze op een bank in een serieus gesprek verwikkeld met een meisje dat het duidelijk te kwaad heeft.