Thuis zitten terwijl je partner aan het werk is? De vrouwen van expats in Eindhoven en Zuidoost-Brabant moeten er niet aan denken. Ze steken graag de handen uit de mouwen en volgen een opleiding tot groepshulp in de kinderopvang. Ondertussen werken ze minimaal acht uur per week in een kinderdagverblijf.
Het
Ik voel steeds weerstand als ik dit artikel zie. en het duurde even voor ik mezelf begreep. Maar het gaat om het woordje vrouwen.
het voelt echt als een enorme stap achterwaarts. Ik snap dat iedereen op zoek is naar een oplossing, maar vervang het woord vrouwen door partners en het wordt (in mijn oren) al anders. want mannen zitten niet thuis? of zijn niet welkom in de zorg voor kinderen?
En, daarnaast, Ik blijf het nog steeds wel ingewikkeld vinden om ons vak neer te zetten als, dat kan iedereen die thuis zit, ook doen, in plaats van het te zien als vakgebied. en ook door de combinatie vrouwen die thuis zitten… alsof we weer in de jaren 50 zitten.
en ik snap echt heel goed dat het “een” oplossing is voor een probleem, maar ik wordt er niet trots van. nogmaals, dit hele stuk voelt als een stap achteruit voor ons vak. en voor de vrouw.