‘U spreekt met KPN, ik zag dat u onlangs bij ons bent weggegaan, maar ik mag u een prachtige korting aanbieden wanneer u alsnog besluit om bij ons terug te komen.’ Dat is zo’n typisch staaltje ‘te laat’. Je kunt mensen lokken met ‘je krijgt bij ons een trede meer’, maar weet dan ook dat die trede netto hooguit een paar tientjes per maand is. En weet dan ook dat andere organisaties hun medewerkers altijd een trede per jaar extra geven. Niet alleen naar aanleiding van het beoordelingsgesprek.
In deze tijd moet je vooral eerlijk zijn, puur en oprecht. Wij doen niet aan extra inzetbaarheidsdagen en niet aan jaarsystematiek omdat ik weet hoe belangrijk het is dat mensen tijd nodig hebben om te ontspannen.
Het gaat om de verbondenheid, de warmte en het plezier
Thea
Vandaag kwam Thea bij mij op kantoor. Ze is onlangs gepensioneerd en bij ons weggegaan. Wat een waanzinnig fijne medewerker was Thea. Loyaal naar de organisatie, fantastisch voor de kinderen en enorm betrokken. Ze valt na haar pensioen nog altijd in wanneer we haar nodig hebben. Haar man is onlangs overleden, plotseling, en ineens stond haar leven op z’n kop. Weg plannen over samen fietsen, weekendjes weg en genieten met elkaar.
‘Heb je tijd voor een kop koffie?’, vroeg Thea in de deuropening.
‘Voor jou maak ik tijd!’, zeg ik.
Ze was blij en verdrietig tegelijk maar ze wilde toch even wat kwijt.
‘Ik ben zo blij dat jullie er waren, dat zoveel collega’s geweest zijn, mij kaartjes stuurden, op het afscheid waren.’
En dat is waar het om gaat. Niet om een paar tientjes meer. Het gaat om de verbondenheid, de warmte en het plezier. Daar kan geen bonus tegenop. En natuurlijk is dat ook belangrijk en doen wij dat ook, maar het is niet de reden waarom mensen bij die ene organisatie blijven of juist weggaan.
Het gaat niet om wie met een lokkertje medewerkers kan binnenhalen, maar om wie medewerkers kan binnenhouden
Lokkertje of lange termijn?
De banen liggen voor het oprapen, nu nog wel. Als er straks een recessie om de hoek komt kijken, niet iedereen meer nodig is op de werkvloer, is iedere werkgever dan nog nét zo coulant? Heeft iedereen zijn baan kunnen behouden tijdens covid of gingen er toen veel mensen uit met een tijdelijk contract? Het gaat niet alleen om déze lastige tijd, het gaat om áltijd!
Het gaat niet om wie met een lokkertje medewerkers kan binnenhalen, maar om wie medewerkers kan binnenhouden. En ik kan ook niet iedereen binnenhouden en er zijn medewerkers die overstappen omdat elders het gras groener is of groener lijkt. Medewerkers die hier al tientallen jaren hebben gewerkt en toch weggaan. Het voelt heel vervelend, maar ik stel mij niet de vraag of wij ze met een paar tientjes meer hadden kunnen behouden, maar of ik iets niet goed heb gedaan of beter had kunnen doen.
Structureel erkenning
De tijd is aan het veranderen, de rentes stijgen, de gasprijzen stijgen, er is steeds minder financiële ruimte om leuke dingen te doen. Het wordt vooral tijd dat de salarissen van medewerkers in de kinderopvang omhoog gaan. Flink omhoog om de kloof tussen onderwijs en kinderopvang te verkleinen en hun inzet te belonen. Vastgelegd in een cao waardoor iedereen daarvan profiteert. Niet eenmalig een lokkertje, maar structureel erkenning voor het werk wat ze doen!
