Het prentenboek Ik mis Milo begint met de dood van Milo de schildpad. De jongen in het boek moet zijn beste vriend missen. Het juryrapport zegt over het verhaal: ‘Van mama mag hij een nieuw huisdier uitkiezen, maar dat wil hij niet. Hij wil Milo! Mama had toen ze een jong meisje was ook een Milo, maar dat was een cavia. Het lijkt wel of ze die nog steeds mist. Zijn zusje en vriendjes raden hem van alles aan, maar het gemis van Milo voelt hij in zijn hart, in zijn hoofd en in zijn buik.’
Wat voel je?
Suzanne Oudshoorn maakte activiteiten bij het verhaal. Zo kun je met de kinderen in gesprek gaan of ze de gevoelens van de jongen herkennen. Waar voel je het als je iemand mist? Als iedereen iets bedacht heeft tel dan tot drie en vraag iedereen deze plek tegelijkertijd bij zichzelf aan te wijzen met een vinger, en deze vinger daar te houden. Kijk met elkaar de groep rond. De kinderen zullen zien dat verschillende kinderen emoties (ergens) anders kunnen ervaren. Vraag sommige kinderen de aangewezen plek uit te leggen. Hierbij kan de woordenschat over het lichaam worden gebruikt en uitgebreid
‘Ze gingen samen op avontuur en zouden nog vaker op avontuur gaan om schatten te zoeken’, vervolgt het juryrapport. ‘Milo was lief en leuk om te tekenen. De dagen zonder Milo zijn saai. En zo zijn er nog miljoenen redenen om Milo te missen. En dan gaat hij samen met mama naar de dierenwinkel, maar hij hoeft geen nieuw huisdier. De dierenwinkel heeft ook schildpadden, maar niet een is er als Milo. Toch lijkt elk van die schildpadden wel íets van Milo te hebben… Dan weet mama het goed gemaakt, alle schildpadden samen zijn wel een beetje zoals Milo en dus ze gaan allemaal mee naar huis. Of zou dat een droom zijn?’
Over het boek
‘In zachte tinten wordt in de illustraties vorm gegeven aan het gemis van Milo. De herkenbare stijl van Sanne te Loo past prachtig bij dit verhaal; het gebruik van kleurcontrasten en keuzes in voorgrond en achtergrond voegen veel toe aan de beleving van dit boek. In de prenten zijn allerlei details te ontdekken die de tekst aanvullen. Opvallend is, dat we als lezer vanuit een ik-perspectief in het verdriet en de wanhoop worden gezogen. Er lijkt niets aan te doen. De omslag in emoties is onverwacht en erg grappig. De laatste illustratie laat een gelukkig jongetje zien, omgeven door schildpadden in een zonnige tuin met zwembad. Het lijkt wel een droom die uitkomt. Dit prentenboek biedt een mooi verhaal om te praten over verdriet en gemis.’
Boekgegevens
Titel: Ik mis Milo
Tekst: Pim Lammers
Illustraties: Sanne te Loo
Uitgeverij: Querido
Vanaf circa 4 jaar
