Regelmatig lees ik verontrustende Twitterberichten van oud-collega Jan Latten, de bekende demograaf, over de bevolkingsontwikkeling in met name Zuid-Limburg. Ik heb dan ook al een keer gekscherend in mijn eindejaarstoespraak enkele jaren geleden medewerkers opgeroepen om hier iets aan te doen. Wij zijn namelijk een van de weinige sectoren die zelf hun markt kunnen ‘produceren’.

Alle sectoren hebben het maar druk met Corona. Vanwege een hogere werkdruk (zieken, testen, bestellingen) maar ook door tegenvallende resultaten (aanvragen tegemoetkoming, ontslagen). Via de media informeren experts ons over de voortgang van de besmettingen en het onderzoek naar de remedie. Ik vind het het toch vooral moeilijk om het kaft van het koren te scheiden. Vooral omdat adviezen tegenstrijdig zijn.

De prioriteit in de kinderopvang is veiligheid, en dat is in Nederland goed op orde. Maar de ontwikkeling van ieder kind is ook een eerste levensbehoefte. Is dat nu nog op orde tijdens corona? Vergeten we deze basis of is deze aan het veranderen?

'Elk kind heeft, ongeacht zijn of haar talenten, het recht om de maximale leertijd tot het gaan werken in de samenleving te gebruiken voor de rijping en ontwikkeling naar volwassenheid.' Een stellige uitspraak van mijn collega Siebrand toen we het hadden over hoogbegaafde kinderen.

“School vond ik maar niks. Ik kon niet leren.” Met die woorden raakte Johan mij. Ik was aan het klussen in het huis van mijn zoon en zijn vriendin. Johan werkte als 18-jarige samen met de aannemer aan de ‘zware’ klussen. Hij kon al veel zelfstandig en met professionele apparatuur uitvoeren. “Je kan prima leren”, antwoordde ik. “School had alleen niet in de gaten gehad dat jij niet gemakkelijk leert uit boeken maar vooral door zelf doen.”