Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Monika Katinger – Bijna senior!

Monika Katinger - Bijna senior!

 

Ik ben niet iemand die uitbundig zijn verjaardagen viert, of het dan thuis of mijn werk betreft. Maar ja, als je een keer in tien jaar een nul achter het aantal jaren dat je hebt bereikt “mag” toevoegen dan is het toch even anders.
Een paar dagen voor mijn ronde verjaardag voelde ik al iets in de lucht hangen in mijn groep. Zo was er bijvoorbeeld een telefoontje tussen mijn collega’s waarvan ik de inhoud inderdaad niet mocht weten. Er moest iets uit de auto gehaald worden en ik mocht daarbij niet gaan helpen.

Zelf was ik er ook ruim van tevoren mee bezig geweest. Ik moest traktaties bedenken (uiteraard alléén gezonde traktaties), cadeautjes voor “mijn” kindjes kopen, een leuke kleine activiteit bedenken. Bedenken, uitzoeken, kiezen, kopen, leuk inpakken – aan de voorpret beleef ik altijd veel plezier. Ik wilde natuurlijk ook mijn collega’s een beetje verwennen en waagde me zelfs aan de rollade die ik in jaren niet meer had gemaakt.

De dag zelf overtrof al mijn verwachtingen. Zo veel mensen hebben aan mijn gedacht, zo veel mensen hebben er energie in gestoken om me echt een onvergetelijke dag te bezorgen… vooral mijn naaste collega’s Hennie en Petra.
De lantaarnpalen langs mijn dagelijkse route vanaf de parkeerplaats naar ons kinderdagverblijf waren beplakt met een foto van mij. Voor de deur troonde op een lekkere gemakkelijke stoel… drie keer raden… inderdaad – Sarah. Ik moest toen al ontzettend lachen. En lachen en glimlachen bleef ik de hele dag.

Het gaat vanzelf als je zoveel aandacht krijgt, als je wordt toegezongen door alle kinderen en door alle collega’s. Als je letterlijk onder de cadeautjes wordt bedolven… als ook de ouders van andere drie groepen je komen feliciteren… Ik kon blijven lachen ondanks het feit dat er juist op mijn verjaardag een externe audit was gepland. (die trouwens prima is verlopen)

Kinderen van mijn groep – de blauwe groep – mochten verkleed komen. Er waren twee Spaanse danseressen tussen, een cowboy, een echte heer met een strikje, een betoverende prinses, een oriëntaalse danseres… We hebben samen maskers gekleurd, lekker poffertjes gegeten, figuurtjes uit kaas uitgestoken… Ze moesten even staren naar al die figuurtjes op een stokje, de lieve schatten. Het was een net iets te gezonde traktatie, leek het eerst. Toen uiteindelijk één begon te eten, volgde de rest ook.
Bij het ophalen van kinderen konden de ouders ook even aan een nootje knabbelen of met een sapje hun dorst lessen (wijntje kon ik jammer genoeg niet aanbieden) Ik heb zulke leuke cadeautjes gekregen en zoveel bloemen en planten!

De warmte die ik voelde op mijn vijftigste verjaardag, de aandacht van mijn kinderen, van mijn collega’s en van de ouders behoren nu al tot mijn mooiste herinneringen. De lieve woorden, kusjes en omhelzingen blijven voor altijd in mijn geheugen gegriefd… momenten om te koesteren, een dag om niet te vergeten.

 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.