Vanmorgen moest ik eerst naar mijn huisarts. Als ik binnenkom heerst er een gezellige drukte. Mijn collega die een vroege dienst moest draaien is ziek geworden, daarom is de collega van een andere groep samen met haar kinderen naar mijn groep gekomen. “Inval is al onderweg”, wordt me snel medegedeeld. Anika en Keisha rennen naar me toe om me een kusje te geven… wat een welkom, wat een fijn begin van een werkdag !
Ondanks de drukte kan ik ze niet missen: struikelend over autootjes en blokjes Duplo, baan ik me een weg naar de ballon met een opschrift ” het is een meisje”. Eerst feliciteer ik de trotse vader. Dan omhels ik Sven, een lief, zachtaardig, pienter jongetje van bijna drie. Hij heeft een zusje, ze heet Katinka en ze is nu bij mama thuis, meldt hij zachtjes. Zijn oogjes twinkelen. Papa overhandigt me een pak beschuit en een doosje roze muisjes. Ik laat ze zien aan alle kinderen en leg uit dat we vanmiddag niet de overbekende crackertjes gaan eten maar mooi versierde beschuitjes. ” Waarom?”, vraagt Floortje nieuwsgierig. “Nou, om de geboorte van Sven z’n zusje te vieren”, antwoord ik.
De hele dag staat in het teken van een pasgeboren kindje. We maken een “schilderijtje” voor de kleine Katinka. Iedereen die daar zin in heeft mag zijn steentje bijdragen. De een wil zelf een tekening maken, een ander wil liever door mij en door mijn invalkracht ter plekke bedachte, getekende en uitgeknipte “baby-attributen” inkleuren. De kinderen mogen straks hun creaties zelf op een groot vel papier plakken. Uiteindelijk vormen een baby, twee wagentjes, twee flesjes, een speentje, een rammelaartje en een beertje een kleurig geheel. Als de kinderen naar bed zijn versier ik ons kunstwerk nog extra met – inderdaad – roze roosjes. Mijn peutertjes zijn diep onder de indruk bij het zien van zo iets moois. Een enkeling wil het graag mee naar huis nemen…maar ja, die wens kan echt niet in vervulling gaan.
Beschuit met muisjes gaat er bij de meeste peutertjes wel in. Vooral als ze zelf mogen strooien…grappig, al die kleine bolletjes…Onder de tafel bevindt zich na een kwartiertje een extra voorraad, maar ach, wie zal hun pret willen verstoren?
Ik kon het niet nalaten en heb van ons nisje een babyhoek gemaakt: een grote babywagen met een hoofdje van een baby erin heb ik op de muur geplakt, roze gordijntjes eromheen en allerlei baby spulletjes erbij.
Voor sommigen misschien net iets te zoet…al dat roze…en al die strikjes, dat weet ik. Maar “o, wat mooi”, verzuchtten mijn peuter-mama’s. En voor hen heb ik het gemaakt.
