Veel gezinnen tobben met eetproblemen maar er wordt meestal pas laat hulp gezocht, zegt De Zeeuw op de website van Vakblad Vroeg. Want eetproblemen spelen vaak bij jonge kinderen, en meestal is het voor ouders de eerste keer dat ze ergens tegenaan lopen. ‘Hulp vragen is een kwetsbare stap die men makkelijker maakt bij een wat ouder kind. Dan is er al een zekere acceptatie gegroeid dat een kind ergens links of rechts in het leven een kras oploopt.’ Bij een jong kind is de druk om het allemaal heel goed te doen nog enorm.
Adviseren
De Zeeuw begrijpt dus dat ouders pas laat durven komen, maar zou het liever anders zien. ‘Als je er namelijk op tijd bij bent, hoeft het allemaal niet zo dramatisch te worden en kan het in veel gevallen vrij gemakkelijk weer beter gaan.’ Laagdrempelige professionals, zoals pm’ers, zouden ouders heel goed kunnen adviseren en helpen, zegt De Zeeuw. Het enige wat ze daarvoor nodig hebben is kennis van een paar uitgangspunten.
Niet dwingen
Niet dwingen is bijvoorbeeld van groot belang om problemen bij moeilijke jonge eters niet te verergeren. Professionals kunnen ouders helpen rustig te blijven en vertrouwen uit te stralen. ‘Het gaat erom dat het eten weer leuk wordt.’ Maar niet door kinderen te belonen, benadrukt De Zeeuw. ‘Want als je beloont, zeg je eigenlijk dat het eten inderdaad zo vies is dat er iets tegenover moet staan om het aantrekkelijk te maken.’
Smeren en knoeien
Wat De Zeeuw wel aanmoedigt is lekker kliederen met eten. Veel ouders zijn volgens haar afkerig van smeren en knoeien, en zitten wat dat betreft bovenop hun kind. Zo wordt er veel nadruk gelegd op de manier waarop het kind eet, terwijl ouders eigenlijk blij zouden moeten zijn dát het kind eet. ‘Dan denk ik: hij neemt eindelijk een hap, toe nou!’
Britse onderzoekers kwamen er onlangs achter dat moeilijk eetgedrag van kinderen voor een deel aangeboren is. Lees meer