Ik heb dit jaar pas laat vakantie. Iedereen gaat een voor een weg en het wordt steeds rustiger om me heen. Oeff, ben er ook wel aan toe na een intensief voorjaar. Toch is deze relatief rustige tijd uitermate geschikt om na te denken over de toekomst en mogelijke innovaties.

Toen ik terug kwam van mijn vakantie, vond ik in het postvakje op mijn werk het certificaat van de Kaleidocoop-training. In juni heb ik de laatste training gehad en het bewijs van het succesvol afronden daarvan heb ik nu in mijn handen.

Dit jaar zijn er weer wat meer thuisblijvers in Nederland. Mensen die hun vakantie vanuit huis vieren in plaats van in het buitenland. Crisis is het namelijk nog steeds. Iedereen is wat voorzichtiger met grote uitgaven. In plaats van over verre oorden wordt er nu nagedacht over leuke dingen om in de buurt te doen.

'Eigenlijk verwachten we helemaal niets van onze ouders', was het eerlijke doch ietwat onthutsende antwoord van een pedagogisch medewerker in een 'krachtwijk' op mijn vraag welke verwachtingen het team heeft van de samenwerking met ouders. Als ouders hun kind maar op tijd brengen en ook weer op tijd ophalen, dan doen wij de rest - zo luidde de visie op ouderbetrokkenheid van deze door de wol geverfde professional.

Je was gewaarschuwd. In een vorig blog schreef ik al dat ik na de sluiting van het kinderplein, waar ik vele jaren op de bso gewerkt heb, me heel erg zielig zou gaan voelen. Dus kom maar op met die Kleenex.

Het is rustig op kantoor, want veel collega’s zijn op vakantie. Het algehele tempo ligt wat lager. Prima moment om klusjes aan te pakken waar normaal geen tijd voor is (zoals het schrijven van deze blog!). De collega’s van de buitenschoolse opvang hebben het daarentegen weer drukker, want de scholen zijn hier dicht. Daarom komen de kinderen hele dagen naar de opvang.

De afgelopen dagen hebben we Keurmerk weer over de vloer gehad. Ons HKZ-certificaat verloopt dit jaar en dan krijg je weer een uitgebreidere audit. In ons nieuwe strategische plan hadden we al bepaald dat we aan onze kwaliteit blijven werken, maar dan zonder HKZ. Tijdens een gesprek ben ik daar toch weer op terug gekomen.

De onlangs overleden astronaut Wubbo Ockels blies aan het eind van zijn leven de loftrompet over onze prachtige en kwetsbare, blauwe aarde. Deze blauwe kleur wordt bepaald door de oceanen waar de aarde voor 70,9% uit bestaat.

Afgelopen weken reageren onze brancheverenigingen weer successievelijk op de brief van Asscher en het rapport Buitenhek. We moeten natuurlijk reageren op dergelijke relevante documenten, maar toch hekelt mij deze reactiviteit ook.

Kinderen hebben een feilloze radar om je stemming op te pikken en alle andere kwetsbaarheden die je probeert voor je te houden. Is er iets waar je het liever niet over hebt of waar je liever niet mee geconfronteerd wordt? Vergeet het maar, als je werkt met kinderen zul je er ooit aan moeten geloven. De spiegel wordt je voorgehouden, al zijn de kinderen zich daarvan zelf niet altijd bewust.