Daar zijn de meningen natuurlijk over verdeeld. Allerlei verschillende stromingen binnen de kinderopvang overlappen elkaar hier en daar. Bovendien wordt geen enkele stroming 100% nageleefd. Iedereen die een stroming kiest voor zijn of haar kinderopvang heeft zich erdoor laten inspireren. Alleen legt hij/zij daar altijd zijn eigen visie in. Heel normaal lijkt me, want geen mens is gelijk en ook geen kind is gelijk Dat vraagt van je medewerkers om enorm flexibel te zijn en een groot inlevingsvermogen te hebben. De kinderopvang zal nooit stil staan. Zodra je denkt “we hebben bereikt wat we willen” is het weer tijd om alles te herzien. Soms zelfs al voordat je dat punt bereikt hebt.

Wat is dan mijn visie op kindgericht werken? In mijn ogen is dat steeds weer kijken naar de behoefte van het individuele kind zonder het groepsproces uit het oog te verliezen. En ook vooral te waken om jezelf vast te zetten in argumentatie zoals: ‘Ja maar dat kan niet, want de groep…’ Ik denk dat er heel veel mogelijk is. Als voorbeeld noem ik het eetmoment, door veel kinderdagverblijven gezien als een belangrijk groepsmoment. Iedereen gaat tegelijk aan tafel om samen te eten, het liefst stipt om 11:30 uur. Maar waarom alle 12 tegelijk aan tafel? Komen de kinderen dan wel tot hun recht? Krijgen ze dan de kans om op hun tempo te eten en te vertellen wat ze willen zeggen? Ik zou willen realiseren dat er anders naar kinderen gekeken wordt. Wanneer je merkt dat de jongste kinderen moe worden en honger hebben, gaat een medewerker met ze aan tafel. Al is dat om 11:00 uur. Gezellig liedjes zingen en kletsen. Tijd, rust en aandacht. Zo liggen zij op bed wanneer zij daar behoefte aan hebben. De oudere kinderen hoeven dan niet te stoppen met het spel waar ze mee bezig zijn. Zij krijgen vanzelf honger en verliezen hun interesse in het spel. Dat is het moment om met hen aan tafel te gaan. Ze gaan dan beter eten. Je hebt een kleine groep waarmee je over de ochtend kunt praten. Ze hebben geduld om aan tafel te zitten en hoeven niet lang op hun beurt te wachten. Bovendien gaat het groepsproces niet verloren.

En zo kan ik wel meerdere momenten op een dag benoemen. Maar dat maar niet, want dan zou deze blog een compleet hoofdstuk worden!