De kindbezetting daalt dramatisch. Kinderopvangorganisaties proberen uit alle macht allerlei oplossingen te vinden voor de bestaande situatie, om zo hun continuïteit te waarborgen.
Ook mijn organisatie werd hard getroffen, gedwongen ontslagen waren onvermijdelijk. Pedagogisch medewerkers werden ontslagen of werden in de flexpool geplaatst. Zelf behoor ik nu, na jaren op de vaste locatie te hebben gewerkt, tot de groep pedagogisch medewerkers die aan het flexen zijn.

Het is pittig, het vergt veel van je. Je moet echt superflexibel en stressbestendig zijn. Je moet in staat zijn om steeds een nieuwe groep kinderen verantwoord te kunnen begeleiden en al die kleintjes nog een leuke dag op de opvang te bezorgen. Snel alle nieuwe namen onthouden, op allerlei uitzonderingen – wat de voeding betreft – letten…Een hummeltje dat jou voor het eerst ziet, kunnen troosten…en nog veel meer…

‘Het is pittig, het vergt veel van je. Je moet echt superflexibel en stressbestendig zijn’

Persoonlijk heb ik tot nu toe bijna alleen maar positieve ervaringen met steeds wisselende collega’s gehad. En alleen maar positieve ervaringen met de kinderen en hun ouders. Als een collega aan het eind van de dag constateert dat we prettig hebben samengewerkt, is dat een welkom compliment. Als de ouders op de groep vragen of ik misschien vaker ingezet zou kunnen worden, is dat voor mij duidelijk een teken van waardering. Als een kindje van de groep, waar ik niet eens heb gewerkt mij een kusje komt brengen, smelt ik van binnen.

Dit heb ik nodig, dit houdt me op de been. Dan ben ik wel eens moe als ik ’s avonds naar huis kom, maar toch ook voldaan.