Toch kan ik het niet helpen om me af te vragen hoe het moet zijn voor een kind om in zo’n situatie op te groeien. De oudste van het stel, Amalia, is nu kroonprinses. Haar toekomstpad ligt al vanaf haar geboorte voor haar klaar. Een heel bijzondere kindertijd moet dat zijn.

Toen ik klein was wilde ik dierenarts worden. Rond mijn tiende had ik een fase waarin ik bouwvakker wilde worden. Uiteindelijk heb ik verschillende functies gehad in verschillende werkvelden en ben ik nu dus kwaliteitsmedewerker van beroep. En wie weet wat de toekomst brengt! Voor Amalia ligt dat iets ingewikkelder. Ik vraag me af wat haar papa en mama haar vertellen wanneer ze misschien vraagt of ze dierenarts of bouwvakker mag worden. In theorie kan het natuurlijk allemaal, alleen moet ze dan wel bewust afstand doen van haar huidige toekomstpad. Je moet het maar willen ook, steeds in jurkjes te lopen en te zwaaien.

‘Haar beste vriendje daarentegen, Max, wilde wel lekker lang gekamd worden en daarna staartjes in zijn borstelige jongenshaar’

Vroeger op mijn groep waren er twee beste vriendjes: Jorien en Max. Jorien was een enorm stoere meid. Kort haar en altijd in broek, want aan rokken en jurkjes had ze een hekel. Wanneer we gingen verkleden was ze altijd piraat, bandiet of zakenman. Waar ik met andere meisjes na hun middagdutje heerlijk kon tutten met hun haartjes wilde Jorien van niks weten. Schattige speldjes werden resoluut uit het haar gerukt en weer aan mij overhandigd met een beschuldigende blik.  Ravotten wilde ze, rennen! Haar beste vriendje daarentegen, Max, wilde wel lekker lang gekamd worden en daarna staartjes in zijn borstelige jongenshaar. En jurkjes dragen. En ‘mevrouw’ spelen. Trots verklaarde hij mij een keer dat hij ‘later ook een mooi prinsesje’ wilde worden, terwijl hij dromerig rondzwierde in een roze verkleedjurk.

Heeeerlijk dat soort kinderen. Die vrijheid, die opties om te mogen zijn wie ze willen zijn. Inmiddels zitten beiden al lang en breed op de basisschool en heb ik geen contact meer met ze. Ik vraag me af of ze hun ideeën hebben aangepast. Hoe de wereld met ze omgaat. En ik vraag me af hoe Amalia zou zijn, als ze niet zou zijn geboren als prinsesje. Is het gek als ik haar ergens een beetje zielig vind?