Natuurlijk wéten we dat allemaal wel, maar soms wordt het zo mooi duidelijk. Zeker als je diezelfde dag een foto voorbij ziet komen van een vader en zoontje ergens in een oorlogsgebied. Of een vader ziet die zijn zoontje op komt halen van het kinderdagverblijf. Allemaal ouders, allemaal kinderen en toch allemaal zo ontzettend anders.

Het doet me ook denken aan een fotoserie die ik een tijdje geleden tegenkwam. Foto’s van kinderen die hele hindernisbanen moeten afleggen om naar school te kunnen gaan. Niet alleen kunnen wij ons niet bijna niet voorstellen dat we zoveel moeite zouden moeten doen om ergens te komen, het idee dat wij kinderen hoog boven een kolkende rivier in hun eentje zouden moeten laten lopen of fietsen… nee, dat is onwerkelijk.

Wij geven kinderen zijwieltjes aan hun eerste fietsje, een helmpje op, soms nog knie- en elleboogbeschermers. Voor de zekerheid ook nog een oranje vlaggetje op een lange stok op de fiets. Het is een andere kijk op kinderen. Zoveel mensen, zoveel visies op kinderen en opvoeding. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor kinderopvangorganisaties.

‘Als ouder ben je niet alleen op zoek naar een opvangplek, maar naar mensen die samen met jou het kind willen begeleiden in de opvoeding’

Het is ook enorm aan te bevelen om als ouder niet alleen naar het kostenplaatje en de ligging van de locatie te kijken bij het uitkiezen van een kinderdagverblijf of naschoolse opvang, maar ook naar de visie. En dan vooral naar de manier waarop de pedagogisch medewerkers dit uitdragen en waarop een organisatie zorgt dat de visie blijft leven. Wordt er aan scholing gedaan? Wat voor scholing? Hoe ziet een heel gewoon dagje er uit? Zitten kinderen aan tafel totdat iedereen het hapje op heeft of mogen ze meer een eigen ritme volgen? Hoe worden conflicten tussen kinderen opgelost door de medewerkers? Hoe wordt omgegaan met een kind dat grenzen opzoekt? En het allerbelangrijkste… hoe past dit bij de visie van de ouders?

Kinderopvang is zoveel meer dan kinderen in de zandbak laten spelen, de fles geven, samen een boterham eten of een luier verschonen. Als ouder ben je niet alleen op zoek naar een opvangplek, maar naar mensen die samen met jou het kind willen begeleiden in de opvoeding. Dat is een hele mooie relatie. Eigenlijk een medaille waard.