Feddema, inmiddels gepensioneerd als pedagoge, gezinstherapeut en bekend van boeken als ‘En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden’ zegt haar uitspraken te doen in het belang van het kind. ‘Toen ik begon in de jeugdzorg werkte ik voornamelijk met pubers en adolescenten. Maar de laatste jaren zijn het jonge kinderen die zich met grote problemen melden.’ Dat uit zich letterlijk in probleemgedrag, maar het zit hem ook in ook oproepen van bijvoorbeeld artsen om kinderen peutermelk bij te geven omdat ze thuis niet meer gezond eten.
Afwezige ouders
Volgens Feddema zijn deze berichten symbolisch voor een fundamenteel maatschappelijk probleem. Door de afwezigheid van ouders, vooral in de eerste drie belangrijke jaren van het leven, ontstaat er een onleefbare samenleving met een onopgevoede generatie. ‘Het gebrek aan ouderlijke aandacht kan kinderen kweken die permanent negatieve aandacht vragen, maar ook kinderen die fundamenteel onzeker in het leven staan.’
Minder werken
Ze vindt dat pedagogisch medewerkers op kinderdagverblijven hun best doen, maar zij kunnen onmogelijk de rol van de ouders overnemen. Feddema pleit dan ook voor kinderopvangvrije jaren, het liefst totdat kinderen 4 jaar zijn. ‘Ouders moeten hun werkzaamheden zó terugbrengen dat ze geen zorg van buitenaf nodig hebben. Als een kind naar school gaat, kunnen ouders hun parttime baan weer wat uitbreiden.’
‘Het probleem dat pedagoog Gitty Feddema schetst is wel bekend, maar is niet toe te schrijven aan de kinderopvang. Goede kinderopvang kan juist een oplossing bieden voor de probleemkinderen waar Feddema het over heeft.’ Dit zegt Gjalt Jellesma in een tegenreactie. Lees meer
Carrière
Pas met zo’n radicale omslag, verdwijnen problemen naar de achtergrond, verwacht de pedagoog. Haar idee is dat het geld dat nu naar kinderopvang gaat, naar ouders moet gaan zodat zij het zich financieel kunnen veroorloven om langer voor hun kind thuis te blijven. Maar bovenal ziet Feddema het ook als een keuze die ouders zelf moeten maken. ‘Willen ouders alleen inzetten op hun carrière? Of kunnen ze een tijdje een stap terugdoen voor hun kind?’
Ontbijten
Zo’n veranderproces moet wat haar betreft als eerste bij ouders zelf beginnen, aan de keukentafel. ‘Ouders moeten zich de vraag stellen: staan de kinderen bij ons echt op de eerste plaats? En zeker, dat kan een confronterend antwoord opleveren. ‘ Feddema gelooft dat zoiets klein kan beginnen. ‘Neem bijvoorbeeld voor om ’s ochtends altijd rustig met je kinderen aan tafel te ontbijten en praten. Zet die wekker eerder en doet het elke dag.’
Lees het interview met Gitty Feddema op de website van het Algemeen Dagblad
Deel 2:
Overigens erken ik het van belang is tijd en aandacht te hebben voor kinderen, ik kies er alleen wel voor om een breder perspectief aan te nemen. Het is te makkelijk om alleen ouders aan te spreken. Het is van algemeen maatschappelijk belang dat kinderen opgroeien in de meest optimale omstandigheden. Wij moeten mijns inziens ouders faciliteren en niet alleen maar een schuldgevoel aanpraten. Als je realistisch kijkt naar alle verschillende rollen die ouders hebben, zoals ouder, partner, werknemer, mantelzorger, etc., dan zijn dit veel ballen om tegelijk in de lucht te houden. Ik denk dat je ouders in de verschillende rollen moet ondersteunen. Spreek ze niet zo vermanend toe, maar vraag waar ze hulp bij nodig hebben. Brand de kinderopvang als sector niet af, maar bekijk hoe dit hulpmiddel kwalitatief nog beter te maken (er zijn ook veel goede voorbeelden overigens). Ga niet teveel als ‘deskundige’ boven de ouders staan, maar ga met ze in gesprek als gelijkwaardige partner. Mevrouw Feddema zegt dat ouders teveel op zichzelf gericht zijn en niet genoeg aandacht besteden aan kinderen. Volgens mij is dit precies wat zij doet; als deskundige adviezen geven en onvoldoende aandacht hebben voor de ouders zelf. Ik stel voor niet te éénzijdig alleen oog te hebben voor de kinderen, maar ook voor de belangrijkste mensen in het leven van de kinderen: de ouders.
Simon Hay
Vader van vier en pedagoog
Ik voel mij genoodzaakt te reageren naar aanleiding van het interview met Gitty Feddema. Het valt mij erg tegen dat mevrouw Feddema ouders op deze manier aanspreekt en hen over één kam scheert. Naar mijn mening worden ouders echt tekort gedaan als wordt gezegd dat zij terugtrekkende bewegingen maken, afwezig zijn en zich meer bekommeren over carrière, hypotheek, vakanties en spullen. Ik zie juist bij negen van de tien ouders betrokkenheid, maar ook onzekerheid en stress. Het is naar mijn idee veel te makkelijk om te zeggen dat ouders gewoon meer tijd moeten maken voor hun kind en dat de overheid hierin moet faciliteren. Deze boodschap op deze manier ventileren gaan problemen in de vroege jeugd echt niet verminderen, ik denk dat het nog meer druk op ouders legt.
Laat die ouders toch eens met rust. Ze doen het nooit goed. Als ze werken is dat niet goed, als ze niet werken krijgen ze commentaar, het is vreselijk wat ouders van nu allemaal over zich heen krijgen. Het ene onderzoek na het andere wordt over ze uitgestort en ze spreken elkaar allemaal tegen. Daar word je toch onzeker van! Vertrouw erop dat de meeste ouders het beste met hun kind voor hebben en heel goed in staat zijn om er geweldige volwassenen van te maken. Werken hoort hier nu eenmaal in de meeste gevallen bij. We leven in 2017 en het leven is duur. Als Kinderopvang nodig is dan zijn de meeste ouders heel kritisch en brengen hun kind echt niet zomaar overal. Beperk u dus, mevrouw Feddema, tot de uitzonderingen en zorg ervoor dat die geholpen worden! Laat de rest van de ouders van nu lekker met rust en bezorg ze niet het zoveelste schuldgevoel.
In 2017 is het allemaal niet meer zo makkelijk om als huismama bij de kinderen te blijven tot ze de leeftijd hebben bereikt om naar school te moeten. Natuurlijk is het de beste optie voor de kinderen en voelen de kinderen zich het veiligst als ze thuis worden opgevoed. Helaas vinden onze hypotheekverstrekker, de overheid en werkgever hier iets anders van. Er zijn niet veel moderne gezinnen die het op kunnen brengen om van 1 inkomen te leven, het leven is te duur en iedere ouder gunt zijn kind een dak boven het hoofd en elke dag een gezonde maaltijd op tafel.
Ook zijn de mogelijkheden vanuit de overheid en werkgevers voor ouders om 4 jaar uit het werk te stappen minimaal, wat vindt uw toekomstige werkgever ervan als u een 4 jarig gat in uw cv heeft? Ontwikkelingen op werk gebied gaan zo snel, dat u dan waarschijnlijk eerst een nieuw diploma moet gaan halen om uberhaupt weer serieus genomen te kunnen worden.
Een tijdje geleden heeft minister Asscher geprobeerd te kijken wat de overheid en de maatschappij vinden van een jaar ouderschapsverlof, ik kan me herinneren dat een jaar al bij velen het verkeerde keelgat in schoot.
Gelukkig zijn er … (zie verder)
(vervolg)…. Gelukkig zijn er onze gastouders: opvoeders die hun uiterste best doen om de nieuwe generatie alle aandacht te geven die ze anders van hun ouders zouden krijgen. Opvoeders voor kleine clubjes kindjes in een huiselijke sfeer (of zelfs het ouderlijk huis) waar we trots op mogen zijn en ook ontzettend veel waardering voor hebben.
Het lijkt ons allemaal wel duidelijk, mevrouw Feddema, we begrijpen uw punt, maar we moeten er allemaal het beste van maken. We zouden niets liever willen dan onze kinderen de eerste 4 jaar zelf opvoeden, helaas is het allemaal niet zo simpel, gelukkig hebben we onze gastouders!
Tamara Verdel, Gastouderbureau Roodkapje
Meeste ouders werken geen 5 dagen per de week. Ik zie bij ons dat ouders 1,2 of 3 dagen kov afnemen en de rest zelf doen of door opa/oma. Ouders met een (drukke) baan leren omgaan met de kinderen thuis, zou een oplossing kunnen zijn. Meesten doen het prima overigens!
Ik heb het stuk gelezen, met gekromde tenen in de schoenen. Is dit echt dezelfde mevrouw van het boek 'En als we nou gewoon weer eens gaan opvoeden?' Dat boek heb ik en het is reuze nuttig en nuchter. En nu scheert juist deze mevrouw alle werkende ouders over 1 kam. Echt, ik ken niet 1 ouder die niet in de eerste plaats voor zijn/haar kind zorgt. Ouders werken niet voor de sjiek en mooie sier, ouders werken om een dak boven hoofd te hebben, eten, drinken, kleding, zorgverzekering te kunnen betalen. En ja idd ook vakanties, mag dat? Ik werk al jaren in de kinderopvang en heb slechts een paar keer zo'n luie ouder getroffen als deze dame schetst. Voor de rest zie ik lieve zorgzame mensen die het beste met hun kind voor hebben en gewoon HUN BEST doen! Het lijkt er sterk op dat deze dame te lang tussen de probleemouders heeft rondgelopen…