Elkaar niet besmetten en dus een veilige anderhalve meter afstand houden: het is het ‘nieuwe normaal’ waar we mogelijk nog wel een tijdje rekening mee moeten houden.

Maar hoe kun je afstand houden met jonge kinderen? Een luier verschonen, de fles geven, een kind troosten: dat gaat niet van een afstand. Wat als de reguliere kinderopvang haar deuren weer opent, maar veel medewerkers nog met (verkoudheids)klachten thuis zijn? Wij vroegen op onze Facebookpagina aan pedagogisch professionals of zij ideeën hebben over hoe dit ‘nieuwe normaal’ eruit kan komen te zien.

1,5 meter afstand

‘De afstand met jonge kinderen is in mijn ogen niet te doen!’ Dat zegt Sascha. ‘Iemand moet de fles geven en verschonen etc. En daarbij moeten kinderen ook getroost kunnen worden als ze verdriet hebben!’

Laura denkt dat het vooral gaat over afstand houden daar waar kan. ‘Een baby te eten geven op 1,5 meter afstand, dat gaat niet. Een kind troosten op 1,5 meter afstand kan niet. Maar overdracht naar ouders op 1,5 meter afstand, dat kan wel! Vaak handen wassen: geen probleem. Iets oudere kinderen zoveel als mogelijk zelfstandig laten doen: mooie uitdaging.’

Anneke hoopt dat er straks geen afstand hoeft te zijn tussen pedagogisch professionals en de kinderen, én de kinderen onderling. ‘Wellicht mondkapjes?’, stelt zij voor.

Haal- en brengmomenten

‘Niet-lopers worden op een speelkleed in de hal gelegd’

Bij Juliet op de kinderopvang hebben ze nu al een ludieke manier voor het brengen van baby’s en peuters die nog niet kunnen lopen: ‘Lopende kinderen lopen naar de pm’er toe, niet-lopers worden op een groot speelkleed in de hal gelegd waar de pm’er het vandaan oppakt.’

Romy denkt voor de grap meer aan een lopende band, zoals op Schiphol. ‘“Mind your step” wordt dan “Get your child”. Maar dan wel de kindjes erop leggen met 1.5 meter afstand!’

Mirjam denkt eraan om kinderen buiten op het plein te ontvangen. ‘Ouders komen dan niet binnen. Ook het ophaalmoment buiten. Anderhalve meter streep trekken.’

Slapen

Alle bedjes 1,5 meter uit elkaar. Het klinkt idealistisch en dat is het volgens pm’ers ook. Een gastouder kan twee kinderen in aparte kamers laten slapen, vertelt zij, maar voor een grotere groep kinderen is de 1,5 meter afstand tijdens het slapen vaak niet te hanteren.

Gastouderopvang

Gastouder Jacqueline: ‘Omdat ik gastouder ben en dus met weinig ouders te maken heb, lijkt het me vooral heel fijn om te overleggen met de ouders. Wat vinden zij prettig qua afstand? Maar ik zal ook met ze moeten bespreken wat voor mij wel en niet haalbaar is. Zo is afstand houden tot mijn jonge gastkinderen (0 tot 4 jaar) absoluut niet realistisch.’

Vitale beroepen

Ilse vindt het van belang dat kinderen met ouders in vitale beroepen extra beschermd moeten worden. ‘Geen zorgpersoneel = geen mensen meer die ons kunnen helpen genezen van het virus! Dus die kinderen moeten extra goed beschermd worden, om o.a. ons zorgpersoneel gezond te houden! Gaan we diens kinderen dan misschien in aparte afgeschermde groepen opvangen? Voor de kinderen met ouders in een niet-cruciaal beroep kan ik me wel voorstellen dat je opvang om de week kan gaan aanbieden. De ene week het ene personeelslid met een x-aantal kinderen. En de andere week een ander personeelslid met een x-aantal kinderen. Dezelfde pm’er op dezelfde kinderen. Zo blijf je ook de vaste gezichten waarborgen.’

Er wordt ook geopperd om de lijst met vitale beroepen uit te breiden, zodat het aantal kinderen ‘gestaag toeneemt’, maar niet in één keer alle kinderen weer gebruik maken van de kinderopvang.

Houders en managers

Ook houders en managers denken volop na over het ‘nieuwe normaal’ na heropening van de kinderopvang:

• Eenrichtingsverkeer: aparte in- en uitgang van de locatie
• Groepen splitsen: bijvoorbeeld op de bso de ene helft buiten of in de sporthal en de andere helft op de groep zelf en dat halverwege de middag omwisselen
• 7 m2 per kind proberen te bewerkstelligen
• Een medewerker krijgt ‘keukendienst’ en bereidt de hapjes en maaltijden voor, zodat medewerkers elkaar niet steeds treffen in de keuken
• Ouders bellen wanneer ze hun kind komen halen, en de overdracht vindt plaats bij de buitendeur
• Geen brood meer smeren voor de kinderen die dat ook zelf kunnen.

Nancy heeft een brief gestuurd aan ouders om mee te denken met de heropening van de kinderopvang en hoe deze er dan uit gaat zien. ‘Samen staan we sterk.’

‘Wat kunnen we straks wél?’

Tessa: ‘Ik denk dat we er allemaal bij gebaat zijn om te denken in mogelijkheden! Wat kunnen we straks wel? Ik merk dat als je met zijn allen erover nadenkt, je best tot een mooi plan kan komen. En omdat we in een geheel nieuwe, spannende en lastige situatie terecht zijn gekomen weten we niet of het plan perfect uit zal pakken, maar de tijd zal het leren en we zullen het moeten bijschaven tot we er allemaal een weg in kunnen vinden. En het ‘nieuwe’ normaal een beetje meer normaal voelt.’