In de tijd dat ik bij Jor&Daan mocht werken stimuleerde Els ons om ons meer te verdiepen in een van de pedagogen. Kortzack en Freinet werden toen wat meer uitgediept. Ouderbetrokkenheid monde bv. uit in een gewaagde enquete waarbij ze als try-out mij mochten beoordelen. Els bouwde wel in dat de reacties bij haar binnen kwamen. We hoopte met deze actie nog beter af te stemmen op gezamenlijke normen en waarden. En zo kan ik nog wel een aantal voorbeelden bedenken hoe we werden geïnspireerd om bewust met ons vak bezig te zijn. Tijdens een werkbezoek in Denemarken werd ik weer even aan deze periode herinnerd. Zo’n betrokken omgeving gun je ieder kind. Laten we maar hopen dat de wijze waarop Els medewerkers wist te inspireren ons bewust maakt van het feit dat het begeleiden van kinderen meer is dan het deelnemen aan trainingen.

Els vergeleek niet alleen de band tussen de leidsters in een groep met een huwelijk. Zij was ook zeer uitgesproken over de binding die een leidster moest hebben met de de kinderen en collega’s. Bij minder dan drie dagen werken werd het volgens haar een tantegevoel. Leuk, lief maar niet diepgaand genoeg. Dit is een van de uitspraken van Els die mij altijd zijn bijgebleven.

Pedagogiek in de zuivere zin van het woord en eigenlijk ook niet ouderwets, maar wel bijna uit NL verdwenen. Gelukkig bestaan er nog buitenlanden waar pedagogiek wel serieus wordt genomen en waar de pedagogische vorming en ontwikkeling van kinderen méér is dan een lastige kostenpost. Laten we hier eindelijk eens van leren en daarmee ook recht doen aan het gedachtengoed van eigenwijze Els!

Els Mostert had heel erg gelijk. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt hoe belangrijk vriendschap tussen kinderen en vertrouwde stabiele relaties tussen kinderen en pedagogisch medewerkers zijn. Niet alleen voor de emotionele veiligheid, maar ook voor het niveau waarop kinderen samen spelen en leren. Professionaliteit en trainingen aan professionals kunnen gebrek aan vertrouwdheid niet compenseren.. En als momenteel in Jor en Daantje gewerkt kan worden met stabiele groepen, waarom kan dat dan elders niet?

Wat zou het mooi zijn als er (naast onze arbeidsmarkt-gerelateerde ‘hoe flexibeler hoe beter’-kinderopvang) opnieuw, á la Els Mostert, kindercentra rond de pedagogische meerwaarde voor kinderen georganiseerd worden: met vaste groepen op vaste dagen, zodat kinderen elkaar goed kennen en vriendschappen kunnen aangaan; met pedagogisch medewerkers in vaste koppels, zodat hechting voor kinderen en vertrouwde relaties voor groot en klein de basis vormen. Bij het huidige kinderdagverblijf Jor en Daan kan het nog steeds, met goed bezette groepen!