Twee weken geleden deden wij een oproep om jouw mening over kinderopvang in 2020 met ons te delen. We kregen tal van reacties. Zowel van professionals uit het vak als van ouders én kinderen. Het is leuk om over deze vraag na te denken, maar ook noodzakelijk. Want vooruit kijken is ondernemen en innoveren biedt kansen. In welke vorm zal kinderopvang in 2020 bestaan? De aandoenlijke e-mail van de 9 jarige Floris bezorgde ons een grote glimlach.

Vlinder is nog maar kort bij ons. Ze "vlindert" nieuwsgierig door de ruimte. Er is immers van alles te ontdekken. Toch heeft ze al een favoriet plekje: de poppenhoek. Daar ontpopt ze zich als een echte keukenprinses.

Een groep van 24 volwassen vrouwen. Allemaal werkzaam in de kinderopvang en één dag in de week in de schoolbanken met het doel het diploma Pedagogisch Werker, niveau 3 te halen.

Mijn perikelen rondom flexen zijn (voorlopig) van de baan! Eind september werd ik door de locatiemanager Ellen gevraagd om voor een lange periode vast in de babygroep te komen werken. Het gaat om het kinderdagverblijf Johanna Margaretha waar ik in de afgelopen zomer veel heb ingevallen. Ik was blij verrast, al ontkende ik niet dat mijn hart eigenlijk bij de peuters ligt.

Steeds vaker lees ik over initiatieven waar kinderen vroeger maar ook langer 1 school gaan. Het begon met diverse projecten met zogenaamde 0-groepen. Amsterdam lanceerde onlangs haar project dat peuters al met 2,5 jaar naar 1 school gaan. Maar Rotterdam spant de kroon met het initiatief voor een school van 2 tot 18 jaar. Het moet niet gekker worden.

Het is super om als een eekhoorn in een boom te klimmen. Maar ouders kijken het vaak met angst en beven aan. Bart de Koning geeft tips hoe je kinderen hun grenzen zelf kunt laten ontdekken, maar dan wel zo veilig mogelijk.

Niet eerder maakte een blog van mij zoveel reacties los, als mijn vorige weblog met de titel Waar blijven ze?' Vanuit de branche vooral oprecht verontruste reacties waaruit blijkt dat we langzamerhand het spoor bijster raken!

Brancheorganisatie VGOB beantwoordt prangende vragen van gastouders. Dit keer: 'Ik lees iedere dag een verhaaltje voor aan mijn gastkinderen. Hoe kan ik nog meer uit dat voorleesmoment halen?'

Ik ben geen natuurkundige. Heb de 'groene rechterhanden' van mijn ouders niet geërfd en kan onkruid niet van Luna Hibiscus onderscheiden. Ik heb voor deze indrukwekkende plantennaam zelfs mijn moeder moeten bellen… Ik weet het verschil tussen een oorworm en een pissebed. Maar dat is dan ook ongeveer mijn eindniveau. Toch geef ik trainingen over natuur in de kinderopvang. Toch? Nee. Juist hierom geef ik trainingen over natuur in de kinderopvang!

Tienminutengesprekken op de Montessori kinderopvang/school in West Lafayette, Indiana. Eerst praten we met de juf van onze kleuterzoon: "Abel begint zich steeds prettiger te voelen hier. Zijn Engels wordt beter en hij kan zich steeds beter verstaanbaar maken. Hij is vrolijk en doet goed mee. Er is alleen een ding: we moeten hem steeds weer herinneren aan het feit dat hij zijn handen moet wassen als hij naar de wc is geweest. Dat wil er maar niet in."