Dat waren woorden van kleine Sylvie tijdens het emotionele afscheid van mijn locatie. In verband met de teruglopende bezetting zijn er nu te veel pedagogisch medewerkers bij ’t Schoenertje en zullen mijn collega Denice en ik voortaan op andere locaties kunnen werken. Nee, het is niet niets, ik heb op ’t Schoenertje bijna tien jaar gewerkt…
En die Sylvie dus…zij omhelsde me stevig, zoals alleen kinderen dat kunnen, en sprak deze woorden uit. Ik stond helemaal paf, met mijn mond vol tanden, naar haar te kijken. Dat een kind, al is die inmiddels zes jaar, zulke woorden kan uitspreken.
Met haar beide ouders is Sylvie naar een kleine afscheidsreceptie gekomen. Denice en ik waren overweldigd door het aantal ouders die waren gekomen en door de hoeveelheid cadeautjes en bloemen die we hebben gekregen. Lieve woorden van waardering, beste wensen voor de toekomst Het was heel emotioneel. En niet alleen voor ons. Meerdere ouders moesten ook een traantje wegpinken.
‘Dat een kind, al is die inmiddels zes jaar, zulke woorden kan uitspreken’
In de laatste werkweek op onze vertrouwde locatie waren we beide door onze collega’s in de watten gelegd. Zij hebben er veel tijd en energie in gestoken om ons echt een memorabel afscheid te bezorgen: extra nieuwe foto’s gemaakt, leuke knutselwerkjes met kinderen gemaakt, mooie cadeaus aan ons gegeven. Onze lieve collega’s hebben er natuurlijk ook voor gezorgd dat we dikke afscheidsboeken hebben gekregen, met tekeningen en bedankjes van de ouders.
Thuis heb ik alles in de kast en op de grond uitgestald en heb de cadeaus een paar dagen niet eens aangeraakt. De aanblik op de grote bossen bloemen heeft lang mijn hart verwarmd.
Bedankt, lieve collega’s: Lineke, Petra, Wilma, Mirella, Hannah, Brigitte en Mariska. Ik zal jullie allemaal heel erg missen. En bedankt ouders…
