Het is drukker op weg naar mijn werk, de groepen zijn vol, de geplande vergaderingen kunnen gewoon doorgaan… Het begin van een schooljaar markeert ook het begin van een jaargetijde waarin al het werkende volk weer op volle kracht vooruit moet.

Roodkapje
In ons kinderdagverblijf staat alles langzamerhand in het teken van een jaarlijks uitstapje, deze keer naar het Sprookjeswonderland in Enkhuizen. In alle groepen is er iets te vinden dat te maken heeft met sprookjes, kaboutertjes, paddenstoeltjes. In mijn groep hebben we gekozen voor Roodkapje. Op de muur tegenover de ingang van de groep verscheen Roodkapje met de wolf. Door het bos wandelt zij naar het huis van oma. Toen ik net bezig was met het uitknippen van de (naald)bomen, kwam onze clustermanager Miriam even langs. “Al met kerstbomen bezig?”, vroeg ze verbaasd. Lachend wees ik naar Roodkapje. Ze was zichtbaar opgelucht: de tijd gaat snel, maar gelukkig ook alweer niet zó snel!

Van de kleurplaten van Roodkapje maken we voor elk kindje van onze groep een klein boekje. Inmiddels hangt er al een hele rits van kleurige boekjes aan de lijn boven de bank. Kinderen zijn trots op hun boekjes en kunnen bijna niet wachten totdat ze de boekjes mee zouden kunnen nemen naar het Sprookjesbos.

In de afgelopen dagen mochten wij ook twee nieuwe kinderen verwelkomen in onze groep. Kleine Jade stroomde door vanuit de babygroep en het wennen was geen punt voor haar. Zij is een pittig dametje dat zich goed kan redden tussen de grote kinderen van de peutergroep. Sam is het jongetje van ruim twee jaar dat ook zonder problemen bij ons blijft spelen. Een schattig, wijs, actief jongetje dat elke uitleg snapt en zich zo goed aanpast! Met ontroering en verwondering volg ik alles wat hij doet.

Deze week hebben wij alle benodigde informatie over het landelijk onderzoek naar pedagogische kwaliteit in de kinderopvang gekregen. Binnenkort komt een medewerker van Het Nederlands Consortium Kinderopvang Onderzoek naar onze groep om observaties te maken. Ik verheug me er nu al op.

RAAK
Van de uitnodiging om mijn stem te laten horen in de klankbordgroep betrokken bij het opzetten van een wervingscampagne RAAK (om het werken in de kinderopvang onder de aandacht te brengen van een breder publiek) kan ik jammer genoeg geen gebruik van maken. Ik heb een halve dag vrij geregeld op mijn werk en alles leek in orde te zijn. Maar afgelopen vrijdag hoorde ik dat de groep Kinderopvang pas ’s middags bij elkaar zal komen. En ‘s middags heeft mijn naaste collega extra vergadering OR. Wij dachten dat wij elkaar mooi zouden afwisselen. Je kunt niet twee invalkrachten tegelijkertijd in één groep laten werken, zonder de vaste leidster. Dat besefte ik natuurlijk meteen. Als je betrokken en professioneel leidster bent, snap je dat zonder morren. Maar jammer is het wel. Want dit soort acties geven mijn werk extra kleur.

Extra kleur, verdieping, verrijking van het dagelijkse werk: ik blijf er naar zoeken, ik vind het belangrijk. Mijn grote wens en mijn hoop is dat alle onderzoeken van pedagogen, discussies in de media en plannen van de regering op den duur toch tot meer functies en meer carrière mogelijkheden in de kinderopvang zouden leiden.