Maar ik heb het, in deze blog, over een negatief rotzooitje binnen de wereld kinderopvang. Ik word er soms écht verdrietig van en krijg weinig antwoorden op mijn ‘waarom-vraag’. Ik snap het niet meer terwijl ik het echt wel wil begrijpen.

Geldwolf

In mijn vorige blog had ik het over de eisen van de FNV, die mijn inziens té ver gingen. Terwijl ik dat schreef wist ik ook wel dat ik niet van iedereen de sympathie zou krijgen die ik stiekem wel had gewild. Dat risico heb ik genomen. Een blog of column moet prikkelend zijn en alles moet passen in een kort stuk tekst. Het moet mij toch van het hart dat ik het enorm lastig vind te lezen wanneer mensen mij neerzetten als geldwolf of ‘jij hebt makkelijk praten als directeur’ en ‘wij worden door jullie uitgebuit’. Dat doet mij werkelijk zeer. Ik buit niemand uit, we zorgen goed voor onze medewerkers en ik ben al zeker geen geldwolf. En dat zijn veel van mijn collega-directeuren ook niet. En als pedagogisch medewerkers zeggen dat ze wel zo’n directeur hebben, dan kunnen ze morgen nog aan het werk bij een andere werkgever – de banen liggen voor het oprapen. Dus ga dan weg bij zo’n werkgever en ga naar een andere organisatie.

‘In deze tijd vind ik het heel moeilijk om nog een zinnig gesprek te voeren over de kinderopvang’

Tweestrijd

‘Makkelijk praten’ heb ik al zeker niet. In deze tijd vind ik het namelijk heel moeilijk om nog een zinnig gesprek te voeren over de kinderopvang. Intern en extern ligt het onderwerp uitermate gevoelig. Of het nu gaat over cao-onderhandelingen of een minister die de toeslagengrens zogenaamd niet meer kan verhogen tot een reëel bedrag, met als gevolg dat kinderopvang voor veel ouders onbetaalbaar lijkt te gaan worden in 2023. Daarnaast verkondigen sommigen dat de maatschappelijke kinderopvang de goede zijn en dat eigenlijk alle andere (commerciële) partijen zakkenvullers zijn en alleen maar denken aan hun eigen inkomen. Ik heb daar zo’n hekel aan; het creëren van een tweestrijd binnen de kinderopvang.

Wees lief voor elkaar

In lastige tijden is het gemakkelijk om partijen tegen elkaar op te zetten. En dat veel mensen het momenteel lastig hebben is een feit. Misschien komt het door kerst, misschien door de donkere dagen, maar ik word er altijd een beetje weemoedig van. Softe knieën, misschien ken je het. Wees een beetje lief voor elkaar. Zorg voor elkaar, steun elkaar. Mooie mensen doen goede dingen. Gisteren hoorde ik op tv dat er ouders zijn die in het lunchbakje van hun eigen kind ook nog wat extra boterhammen doen voor kinderen die géén brood mee gekregen hadden. Gewoon omdat er geen geld voor is. Dat raakt mij. Armoede is vaak onzichtbaar, maar als je een beetje oplet dan kun je de signalen herkennen. Daar zijn wij binnen de kinderopvang uitermate goed in signaleren.

Oordeel niet, we kunnen vaak niet achter de voordeur kijken. ‘Waarom komt dat kind altijd naar het kinderdagverblijf, die moeder werkt niet eens!’ Maar misschien is die moeder wel enorm depressief en is het een redding voor haar kind dat het naar de kinderopvang gaat. En met alle liefde die pedagogisch medewerkers aan kinderen geven is dat ook de beste keuze! Of het nu is op een maatschappelijke kinderopvangorganisatie of een zogenoemde ‘zakkenvuller’. We doen het voor de kinderen!

Een fijne kerst en een nog beter 2023! Wees lief voor elkaar!