De hersenen van kinderen groeien in de eerste 1.000 dagen harder en sneller dan ooit. Ze zijn dus ontzettend gevoelig voor gebeurtenissen, communicatie en andere prikkels van buitenaf. Hoe mooi is het om als professional hier een bijdrage aan te kunnen leveren?

Kinderen zijn dus nog in ontwikkeling. En tegelijk betekent dit niet dat ze slechts toekomstige volwassenen zijn. Het zijn al volwaardige mensen, met gevoel, emoties, en de behoefte aan verbinding en aan gezien en gehoord te worden om wie ze werkelijk zijn. Ze voelen veel meer aan dan we ons soms bewust van zijn, en soms ervaren ze de wereld niet eens zoveel anders dan wij.

Volwaardig

Door kinderen juist al in de eerste 1.000 dagen serieus te nemen en als volwaardig te zien, zorgen we voor positieve impact op de enorme ontwikkeling die ze doormaken. Hoe mooi zou het zijn als ze in de kinderopvang de ruimte krijgen om écht zichzelf te zijn: in ontwikkeling én toch al volwaardig? Daarnaast zorgt dit ervoor dat kinderen ook op de opvang beter in hun vel zitten en er zo meer rust op de groep ontstaat.

Communiceer mét kinderen en luister

Even snel een overdracht bespreken met een ouder of even iets overleggen met een collega en zo praten ovér een kind waar het bij is. Het is iets wat we als volwassenen meestal heel ongemakkelijk vinden, maar met kinderen onbewust toch sneller doen.

Dat kinderen niet praten betekent niet dat ze het niet aanvoelen dat je over ze praat of dat ze emoties of andere dingen die er spelen niet aanvoelen; kinderen zijn niet zomaar te foppen. Laten we dus beginnen vaker mét ze te praten in plaats van ovér ze. Waar het in het begin soms nog wat geforceerd kan voelen, ben je vaak na een tijdje niet meer anders gewend.

Praten mét gaat daarnaast niet alleen over praten tegen, maar ook luisteren naar wat een kind te zeggen heeft. Dit doet het in de eerste 1.000 dagen weliswaar nog niet met volwassen woorden en zinnen, maar op zijn of haar eigen manier (non-verbaal, gedrag, mimiek et cetera). Baby’s huilen bijvoorbeeld niet om vervelend te doen, maar om iets duidelijk te maken. Door te huilen, brabbelen, of andere signalen zoals gedrag wel of niet te vertonen (wel of niet willen slapen, eten, plassen) geven kinderen aan wat ze nodig hebben.

Door mét kinderen te praten zet je niet alleen in op de taalontwikkeling, maar zorg je ook dat ze zich veilig voelen doordat je ze écht ziet.

Baby veilig laten voelen

Daarnaast zijn er nog genoeg andere manieren waarop je een baby/dreumes zich veilig kan laten voelen.

Denk bijvoorbeeld aan:
-Al contact leggen met een gezin als het kind nog op de wachtlijst staat. Niet alleen voelen ouders zich dan gesteund, maar je kunt je ook samen voorbereiden op de opvang.
-Veel 1-op-1-contact met jonge kinderen en de vaste gezichten niet alleen zien als iets wat moet, maar ook wat rust en vertrouwen kan bieden.
-Kindvolgend te werk gaan: kijken wat een kind nodig heeft, in plaats van alleen strikt het vaste dagritme volgen (lees: als je een keertje een paar minuten later bent dan het schema is er geen man overboord, zolang je het kind maar hebt gevolgd).