Het berekenen van de beroepskracht-kindratio in de kinderopvang is geen sinecure. Niet alleen gelden er verschillende regels per groep, de flexibiliteit is de laatste jaren hard toegenomen. In totaal zou er op jaarbasis 11,2 miljoen euro gemoeid zijn om de bkr-regel na te leven.
Meer ruimte
Om de kwaliteit in de kinderopvang te borgen, wil minister Asscher kinderopvangorganisaties meer ruimte geven in de inzet van pm’ers op de groep. Enerzijds door de bkr op locatieniveau te regelen in plaats van op groepsniveau, anderzijds door de strakke regelgeving in de groepsstabiliteit te versoepelen.
De kwaliteitseisen in de kinderopvang en het toezicht daarop moeten op de schop, vindt minister Asscher. In een Kamerbrief legt hij uit hoe hij dat wil realiseren. Bekijk hier zijn globale voorstellen >>
Op locatieniveau
Door de ratio per vestiging te berekenen in plaats van per groep, kunnen kinderopvangorganisaties zelf bepalen welke groep om welke bezetting vraagt. Dat kan per moment van de dag verschillen. Minister Asscher wil ondernemers en locatiemanagers op die manier meer ruimte voor maatwerk bieden. Zij kunnen op basis van pedagogische afwegingen kiezen voor de ratio op de groep. Asscher laat de komende maanden onderzoek doen naar de (financiële) haalbaarheid van dit systeem.
Groepsstabiliteit
Asscher wil ook verandering in de eisen rondom de groepsstabilisatie. Deze eisen mogen wat hem betreft eenvoudiger worden verwoord in een voorschrift waarin staat dat een instelling zorg moet dragen voor een stabiele omgeving voor kinderen. Stabiliteit is voor babygroepen belangrijker dan voor de bso. Het vaste-gezichtencriterium is vooral voor de dagopvang van belang. Voor de babygroep is de minister voorstander van een strengere bkr en een maximum van twee vaste gezichten. Naarmate kinderen ouder worden, is dit van minder groot belang.
Pauzeregeling
Het is nu nog mogelijk om aan de randen van de dag, s’ochtends en ’s middags/’s avonds de regels voor de ratio te omzeilen. Daar wil minister Asscher vanaf. Het zou ten koste gaan van een goede overdracht naar ouders als pm’ers tijdens het halen en brengen met minder mensen op de groep staan. In plaats daarvan wil minister Asscher een pauzeregeling inlassen. Tussen de middag slapen de meeste kinderen en mag er wat Asscher betreft wel van de bkr worden afgeweken.
Vindt u het terecht dat het straks misschien niet meer mogelijk is om tijdens het halen en brengen af te wijken van de beroepskracht-kindratio? Reageer hier >>
Ik bedoel twee pmers per groep te plannen.
Het is onbetaalbaar voor de kleinere organisaties om aan het begin en eind van de dag vier pmers op de groep te plannen, zeker als ouders tussen verschillende openingstijden kunnen kiezen.
Hier is duidelijk niet over nagedacht door de heer Asscher.
Alle medewerkers met gebroken diensten laten werken, want bij openingstijden van 11 uur is dat dan de oplossing? Goed om hier over na te denken, maar dan wel graag alle consequenties overzien.
hallo,
ik vind het top idee.
ik vecht al jaren met de GGD daar over.
KDV Harlekijn Stevensbeek
maximaal 2 gezichten op een groep hoe ziet hij dat voor zich dat betekend dat beide leidsters 5 dagen in de week moeten werken a 10 uur per dag. Bij het kinderdagverblijf alles nog moeilijker en duurder maken en bij de bso afbraak doen aan de kwaliteit! de minister spreek over de kind leidster ratio gelijk te stellen aan het onderwijs dus 30 kinderen op 1 leidster? Ik denk dat minister Asschereens echt op het werkveld moet gaan kijken en wat minder ideeen roepen waar hij niets van af weet.
Ook in deze nieuwe beleids ideeen van de minister, is er geen rekening gehouden met de kleinschalige KOV in dorpen. Hier zijn ook voorzieningen om de leefbaarheid en samenhang in, het omzien naar elkaar gestalte te geven.
In het verleden lieten ouders hun kinderen door de buren of grootouders verzorgen wanneer zij werkten. Door de opkomst van een kleine opvang, korte lijnen en kwaliteit , is het frapant te zien dat ouders voor deze kwaliteit geld over hebben. Eerst komt het 4 ogen principe waar wij ook in groepjes tot 6 kinderen moeten voldoen, voor ons onbetaalbaar, hoe los je dit op, ouders of grootouders springen soms bij. Is dit kwaliteit vraag ik mij af? Denken de beleidsmaker na over de gevolgen van de nieuwe stappen. Is het voor een klein organisatie nog wel te behappen, of worden zij min of meer ‘bedoeld’ in de fuik van de grote organisaties geduwd?