Deze vraag stelt onderzoeker Yolande Emmelot zich in een blog. Selectief mutisme is een stoornis waarbij een kind in sommige situaties niet kan praten, terwijl hij of zij dat in andere situaties heel goed kan, legt ze uit.

Bij meertalige kinderen is een periode van zwijgzaamheid echter ‘normaler’ dan bij andere kinderen. Het lijkt dan niet wenselijk om met de ‘selectief mutisme’-diagnose te zwaaien, met bijbehorend behandelplan.

Eenzaam voelen

Wat niet wil zeggen dat er niets aan de hand is, aldus Yolande Emmelot. Want kinderen die zwijgen kunnen zich heel eenzaam gaan voelen. Ze kunnen immers maar heel beperkt contact maken met hun leeftijdgenootjes in de klas of de opvang.

Wat kunnen pm’ers doen om hier goed mee om te gaan?

Allereerst: begrijpen

Allereerst: begrijpen. ‘Want als je een intelligent kind bent en je je gezien je leeftijd goed kunt uitdrukken in andere taal, bijvoorbeeld wanneer je thuis bent, is het eigenlijk heel begrijpelijk dat je niet wilt falen door gebrekkig te praten in de taal van alle andere kinderen in de klas. Maar hoe hoger je de lat legt voor jezelf als kind, hoe moeilijker het wordt. En hoe is dat nou te doorbreken? Labelen biedt geen oplossing, zeker als het label niet past.’

Goed kijken naar wat het kind kan helpen en zorgen dat het niet eenzaam wordt, is dus belangrijk. ‘We moeten er wel over nadenken hoe we het voor deze kinderen makkelijker maken op school of de opvang. Want door de internationalisering krijgt de opvang en de school steeds meer jonge meertalige kinderen.’