Minister Marja van Bijsterveldt van Onderwijs roept ouders op meer prioriteit aan hun gezin en aan hun kinderen te geven . ‘Een kind is geen project dat je erbij doet. Een kind, een baan, het leven is net een ontbijtbuffet. Je zou van alle gangen willen nemen, maar je moet kiezen.’
Te druk met zichzelf
De minister deed de oproep tot ‘mentaliteitsverandering’ zaterdag in het radioprogramma TROS Kamerbreed. Ouders zijn erg druk met zichzelf, aldus de bewindsvrouw, maar moeten hun kinderen echt aandacht geven en normen en waarden bijbrengen. Dat is ook voor het onderwijs erg belangrijk.
Gezag van leerkrachten
Ze is ongerust over het tanende gezag van leerkrachten. ‘Dat is niet meer vanzelfsprekend. Daar moeten we met elkaar aan werken’, zei Van Bijsterveldt, en met elkaar is nadrukkelijk met de ouders, die het gezag van de onderwijzende over hun kind ook moeten erkennen en respecteren. Anders kun je dat van het kind eigenlijk ook niet verwachten. Tegenwoordig staan ouders wel erg gauw aan de zijde van hun kind, zo was uit haar woorden op te maken. ‘Dat moet veranderen.” Als Van Bijsterveldt vroeger op school straf had gekregen, kreeg ze van haar ouders nog eens op haar kop, zo herinnerde ze zich. ‘Nu gaan ouders verhaal halen.’
Bron: ANP
Foto: ANP Photo
Zie voor de volledige tekst mijn blog ‘wie voedt er op, de ouders of de school?’ op miekevanstigt.blogspot.com.
Een fragment: ‘Waar beide partijen, de ouders en de scholen, dus in de laatste decennia steeds zwaarder worden belast, zijn de verwachtingen naar elkaar niet meer op elkaar afgesteld. De overheid heeft hier een rol in, omdat zij via beleid zowel de omstandigheden schept of beïnvloedt, als de voorwaarden creëert waarin ouders en scholen functioneren. En hier gaat het mis. De overheid verwacht dat vrouwen deelnemen aan de arbeidsmarkt, maar bezuinigt op kinderopvang. De overheid wil dat vaders actiever bijdragen aan de zorg voor kinderen, maar regelt bijvoorbeeld geen recht op meer vrije dagen na de geboorte van een kind. De overheid wil dat scholen passend onderwijs bieden, maar bezuinigt op de middelen. Met name laat de overheid het afweten waar zij de wederzijdse verwachtingen van ouders en scholen naar elkaar en op elkaar zou moeten afstemmen. De oproep van Minister van Bijsterveldt, dat ouders meer tijd aan hun kinderen zouden moeten besteden, is uit te leggen als het maskeren van haar eigen falen om zowel onderwijs als ouders beter te ondersteunen bij het verrichten van hun taken. Op deze manier kan zij de ouders de schuld geven van haar eigen falende beleid en tegelijk bezuinigen op het passend onderwijs. Het is een afleidingsmanoeuvre, trap er niet in! ‘