Kinderen en structuur zijn ongeveer even sterk aan elkaar verbonden als Jip aan Janneke, Bassie aan Adriaan en Bert aan Ernie. Stel je eens voor wat Bert zonder Ernie zou moeten. Dat zou een behoorlijk beroerde solo-carriere worden.
Stel je eens voor wat kinderen zonder structuur zouden moeten: dat zouden behoorlijk losgeslagen volwassenen kunnen worden. Kinderen die geen begrenzingen aangereikt krijgen, ervaren geen tegendruk. En dat heeft een kind nodig om te leren accepteren dat niet alles tot in het oneindige kan gebeuren zoals hij het wil.

Grenzen als uitdaging
Er zijn grenzen nodig. Grenzen zijn richtinggevend, maken het leven behapbaar en stimuleren het gevoel van vrijheid. Want grenzen bieden uitdaging!
Schrijf maar eens een blog in 300 woorden als je veel meer te vertellen hebt: dan is de betekenis van iedere zin veel belangrijker.
Deel maar eens een te klein keukenkastje in: dan overweeg je of je alles wel nodig hebt.
Richt maar eens een ruimte in met € 100,00: dan blijk je ineens creatiever (‘ik stik wel wat in elkaar’ of ‘de vriendin van mijn achterneef heeft nog wel iets liggen’.)

Overzicht, duidelijkheid, emotionele veiligheid
Naast uitdaging, kunnen grenzen ook overzicht geven (als je minder keuzes hoeft te maken in de supermarkt). Grenzen geven ook duidelijkheid (als je even met één taak tegelijk bezig kunt zijn). Daarnaast geven grenzen ook een gevoel van emotionele veiligheid (als men de aangegeven afstand aanhoudt als je aan het pinnen bent).

Begrenzen
Wij volwassenen houden van begrenzingen. Gun daarom ook kinderen grenzen in de ruimte. Niet omdat ‘onze organisatie met hoekjes werkt’, maar omdat je nu begrijpt wat de kracht is van het begrenzen. Maak hoekjes omdat je kinderen die overzichtelijke, duidelijke plek wilt bieden. Een plek waar zij zich veilig voelen om binnen de gegeven grenzen van álles te proberen!