IJsheiligen is bijna achter de rug en wordt het weer volgens de boeren beter. Mooi die wetmatigheid van de natuur. Je weet je waar je aan toe bent en wat je moet doen. Daar hebben een aantal partijen in de kinderopvangbranche toch wat meer moeite mee. De CAO partijen hebben ruzie. GGD Nederland is boos op de Jury van de verkiezing Kinderdagverblijf van het Jaar omdat de winnaar zich niet aan de wettelijke regels zou houden. Het blijkt dat het demissionaire kabinet en de convenant-partijen een recent en negatief advies van de Raad van State over het ontwerp Besluit Kwaliteit Kinderopvang angstvallig onder de pet houden. Een prachtig voorbeeld van transparantie! Ik ben benieuwd wat daar uitkomt. Soms moet je uit je rol stappen, typische reflexen achterwege laten en met een open vizier de zaken aanpakken. Want we moeten wel verder. Helaas regeert de angst nog te vaak en ontbreekt de politieke wil.

‘Soms moet je uit je rol stappen, typische reflexen achterwege laten en met een open vizier de zaken aanpakken. Want we moeten wel verder’

Gelukkig blijkt in de praktijk dat het ook anders kan. In Management Kinderopvang (5/12) behandelde ik recent het probleem van een Engelstalig kindercentrum dat geen academici uit andere EG landen mocht inzetten als pedagogisch medewerker. De CAO staat dat niet toe, er zijn hiaten in de regelgeving en er was -nog- geen passende EVC procedure. Door het probleem goed zichtbaar te maken, met elkaar aan tafel te gaan en oplossingen aan te dragen, komen er onvermoede krachten bovendrijven. Als de wil er is, dan kan het. De gemeente, het kindercentrum, het BKK/FCB en de EVC aanbieder werken samen aan een passende oplossing. Die is op zeer korte termijn in zicht. Het geheim? Vertrouwen en begrip voor de realiteit en elkaars situatie.