Onlangs ben ik naar de terugkomdag Masterclass Management Control bij de Universiteit Maastricht geweest. Prof. Blommaert startte met het droevige bericht dat hij acute leukemie heeft en hij niet weet of hij volgend jaar er nog is. Tja, zo ben je springlevend en zo ziet je wereld in één klap anders uit.

Kunt u nog staan? Uw handen bewegen? Bukken? Ik ben een dweil. Een zware Oudhollandse verkoudheid heeft zich meester van mij gemaakt. Ik weet niet hoeveel holtes er in mijn hoofd zitten, maar dat ze ontstoken zijn is zeker. Waar haal ik in vredesnaam al dat vocht vandaan waar ik al die pakken zakdoekjes mee heb lopen vullen? Raak ik nooit op?? Maar nee, het hoofd beslist anders en ik moet nog geduld hebben. Ook wil het hoofd 's nachts niet slapen. Het lichaam stelt zich positiever op, die wil nog wel lopen. Maar ja, het hoofd is hoofd…

Het irriteert me al lang, maar vandaag moet het hoge woord er echt uit: stop allemaal met foto’s van je klant-kinderen te gebruiken in de social media!!! In deze blog ga ik de aanbieders die dat doen de oren wassen. En ja, dat zijn opvallend vaak gastouders. En ik kan het weten want ik zit per dag toch gauw een uur of twee op social media.

Dat de bezuinigingen van de overheid slecht zijn voor kinderopvangbranche, wisten we al. Maar dat het afnemend aanbod van kinderopvang een negatief effect heeft op het aantal geboortes, is relatief onbekend.

Het is Sinterklaastijd. Tijdens het maken van de verlanglijstjes attendeerde mijn ene dochter de andere op de meisjespagina van de Lego brochure. Daarmee sloeg ze het grootste deel over want: 'Dat is voor jongens.' In de jaren 70 had je gewoon Lego met rode, gele en blauwe bouwstenen en daar speelden mijn zusje en ik mee. Soms maakten we boten en treinen en soms huisjes met tuintjes.

Afgelopen weekend ben ik er even uit geweest naar Trier. Ik kan het dan niet laten om vakliteratuur in de koffer mee te nemen. Met veel plezier heb ik het boek van Fred Lee 'Als Disney de baas was in uw ziekenhuis' gelezen. Het gaat over ziekenhuizen, maar er zijn veel parallelle processen met de kinderopvang.

De herfst is altijd zo’n periode waarin het niet alleen buiten onstuimiger wordt, maar ook binnen. De kinderen worden drukker en gaan mee met het soms wat ruige herfstweer. Maar dan opeens begrijpen mijn collega's en ik het. Het is alweer november. En Sinterklaas is in aantocht.

Mzamomhle. Sinethemba. Prachtige namen. Afrikaanse namen. Twee van mijn collega’s zijn samen met anderen uit kinderopvangland op dit moment in Kaapstad, Zuid-Afrika om mee te helpen een kindercentrum te bouwen.

Als ouders horen over het vergroenen van de buitenruimte kunnen zij uiteenlopende vragen en reeële bedenkingen hebben over zaken als risico's en hygiëne. Ouders van meisjes hoeven echter niet meer bang te zijn dat hun dochters vies worden. Volgens onderzoekster Sharyn Clough is er alle reden om vies worden extra toe te juichen. Juist voor meisjes.

Met gekromde tenen hoorde ik deze week het nieuws dat 41% van de Nederlanders last heeft van werkstress en maar liefst 1 miljoen Nederlanders kampen met burn-out-klachten. Tja, als je je werk of je werkgever niet meer leuk vindt, zoek je toch gewoon een andere.