Het regent, het regent, de pannetjes worden nat…nou, dat worden ze vandaag zeker. Dit liedje kunnen we gerust de hele dag door blijven zingen, of neuriën. Dit vinden onze peuters een leuk spelletje: een liedje neuriën en dan raden welk liedje het is…
De hele dag hebben we binnen gespeeld: gepuzzeld, boekjes gelezen, getekend, huisjes van Duplo gebouwd…nu eten we een crackertje. De bel gaat en zoals ik al dacht zijn dat de ouders die ik door ons kinderdagverblijf ga rondleiden. Helemaal verregend, met natte haren en kleren. Ik zie een behoorlijk bolle buik van een moeder – en inderdaad, het kleintje zal binnen drie weken geboren worden.
De ouders zijn al een keer in ons kinderdagverblijf geweest en eigenlijk zouden ze het kinderdagverblijf dat bij hen om de hoek is moeten kiezen. Toch twijfelen ze, want ons kinderdagverblijf is in hun hoofd “blijven hangen”. Wow, dat vind ik erg leuk om te horen en in mijn enthousiasme meld ik trots dat ons kinderdagverblijf vorig jaar het HKZ-certificaat heeft gehaald. Een paar zinnen verder besef ik dat het de hele stichting betreft, niet alleen ’t Schoenertje! Met rode wangen corrigeer ik mezelf en we moeten er allemaal om lachen.
Maar wat voor ons wel uniek is, maakt duidelijk indruk op de ouders in spé. Onze locatie kunnen we gerust niet alledaags noemen, vind ik. Het gebouw is gesitueerd in de tuin van een verzorgingshuis en we kunnen voor onze bijzondere activiteiten gebruik maken van die tuin. Er is een kleine vijver en een fonteintje voor onze deur en een park met waterpartijen, waar we met een bolderkar gaan wandelen en eendjes gaan voeren ligt achter. Dat vinden onze potentiële klanten heel mooi. Wat ze ook ontzettend aanspreekt is het gezamenlijke project met ouderen van het verzorgingshuis: het opa-en-oma-project. Eén keer in de twee weken gaat mijn naaste collega met een paar kinderen van elke groep naar het verzorgingshuis om daar samen met ouderen aan leuke activiteiten mee te doen. En sinds kort kunnen we daar ook naar toe om er met onze kinderen te gaan gymmen en dansen.

In elke groep maken we – de ouders en ik – een kort praatje met collega’s. De reacties van de ouders zijn veelbelovend. Goedgehumeurd nemen we afscheid van elkaar. Ik ben er erg benieuwd naar waarvoor ze zullen kiezen…voor het gemak of voor het goed gevoel van binnen…