Nature or nurture?

Even een korte uitleg mocht je niet weten wat nature or nurture is. Team nature denkt dat de eigenschappen van een mens er van nature zijn. De eigenschappen zijn al aangelegd door genen bijvoorbeeld. Team nurture denkt dat het aangeleerd wordt, dat je bij wijze van blanco geboren wordt en nog helemaal gevormd kan worden.

Wat denk jij: is het stukje om hulp vragen nature of nurture? In dit geval ben ik team nurture. Al denk ik wel dat dit een onderwerp is wat veel aandacht vraagt in de opvoeding en dus ook de opvang en wat eigenlijk als je het mij vraagt vergeten wordt. Vanaf dat we geboren worden, wordt er al veel gedaan voor je. Je wordt verzorgd en gevoed, vaardigheden worden je aangeleerd en pas rond de puberteit hebben wij wat meer hulp nodig, maar willen wij eigenlijk geen hulp. Net zoals in de peuterfase. Ze willen alles zelf doen en ze kunnen alles zelf doen.

Het kind laten nadenken

Tegen de peuter zeggen wij heel vaak: “Hoe vragen we dat?” op het moment dat ze eigenlijk al om hulp vragen door te wijzen of te huilen en dergelijke. Maar wanneer vragen we nou aan een kind als het stil is of als er in principe niks is: “Kunnen we je ergens meehelpen?”. Hiermee daag je naar mijn idee het kind al uit om na te denken of er hulp nodig is.

Het goede voorbeeld geven

Anderzijds kunnen wij het de kinderen ook aanleren door simpelweg het voorbeeld te geven. Dit kan heel klein zijn, passend bij de leeftijd, door te vragen of ze iets willen aangeven of dat ze mee willen helpen in de keuken. Op latere leeftijd zou dat kunnen door kinderen een boodschap te laten halen en ga zo maar door.

De manier waarop

Als laatste denk ik dat het nog wel het meest belangrijkste is om na te denken over de manier waarop je laat zien dat er hulp nodig is en dat het van waarde is als je duidelijk aangeeft dat je hulp nodig hebt. Daarmee laat je gelijk al zien dat om hulp vragen normaal is. Benoem daarbij de emotie/je gevoel. Vraag duidelijk waarmee je hulp nodig hebt en dat je het zal waarderen/fijn zou vinden als de ander helpt. En vraag duidelijk of de ander je kan helpen. Plak er eventueel nog een deel 2 aan door erna te zeggen: “Dankjewel dat je mij wilde helpen”. Bij de peuter kan je eventueel nog extra uitleggen wat de gevolgen zijn van het helpen. Dan leert een kind waarom er hulp nodig is en sneller inschatten wanneer er hulp nodig is.

Voorbeeld: “Oh nee, ik heb hulp nodig. Ik heb mijn water gemorst, straks valt het van de tafel en worden mijn kleren nat dat vind ik niet leuk. Ik zou het fijn vinden als je even een doekje voor mij pakt. Zou je mij willen helpen daarmee?”

En daarna: “Bedankt dat je een doekje hebt gepakt, nu kan ik het droog maken en valt het water niet op mijn kleren.”

Normaliseren van hulp vragen

Laat aan je kinderen en je naasten zien dat hulp vragen normaal en juist goed is. Ik denk wanneer je dit aanleert, dat een kind later eerder om hulp zal vragen en makkelijk om hulp kan vragen. Daarmee voorkom je dat hulpvragen te groot wordt waardoor ze het niet meer durven, daarmee leer je ze eerder aan de bel te trekken als ze hulp nodig hebben en tegelijk leer je de kinderen om in steeds grotere situaties om hulp te vragen, waardoor het dus steeds makkelijker wordt. Snap je de cirkel?