Ze huilden nooit, niet bij het afscheid van pappa of mamma, niet bij een volle luier of lege maag. Ze hadden geen fopspenen, knuffeltjes of lievelingsdoekjes en vielen plotseling in slaap in een gammele buggy, op de grond of op mijn arm. Van hun dagritme had ik geen idee, van hun achtergrond al even min.