Bij het raam had ik een poster hangen van allerlei soorten vogels. Zo konden we dezelfde vogel zoeken die we buiten zagen. Ik ken wel vogelnamen, maar soms moest ik ook stiekem spieken welke naam er onder de vogel stond die we buiten zagen. ‘José, hoe heet deze vogel? En deze?’, vroegen de kinderen. Ook ik leer hiervan! Het is verbazingwekkend hoe snel de kinderen ook de vogelnamen leren. Ook thuis gingen sommige kinderen door met het benoemen van vogels.

Nu is het voorjaar. Het meeste vogelvoer heb ik weggehaald. Toch blijft het thema vogels als rode draad doorgaan in mijn activiteiten. De vogels zijn nestjes aan het maken. We hebben een bak gevuld met spullen waar de vogels hun nest van kunnen maken. We zien dat de vogels regelmatig even komen kijken en in hun snavel iets meenemen voor hun nest. We volgen de koolmees op de site van de Vogelbescherming. Zo kunnen we van dichtbij zien hoe vogels hun nest maken en eieren uitbroeden.

Zondag 13 mei was het Moederdag. Hoe leuk is het om voor Moederdag een vogelhuisje te maken? Alle kinderen hebben een vogelhuisje geschilderd. Als grapje voor mama gaan we zelf een nestje maken in het vogelhuisje. In het nestje leggen we een (chocolade)ei en een nep-vogel.

Ik heb alle vogelhuisjes buiten neergezet. Voordat we naar buiten gaan hebben we het boek gelezen over een vogelnest. Zo konden we nog een keer kijken en checken waar de vogel zijn nest van maakt.

De kinderen hollen naar buiten om te spelen. Na even spelen vraag ik: ‘Zullen we het nestje maken? Waar is het nestje ook alweer van gemaakt?’ ‘Mos!’, roept Zoey. ‘Waar vinden we dat?’, vraag ik. ‘Ehhh…daar bij het gras!’, roept Zoey. Vigo is ook gestopt met spelen en luistert aandachtig. ‘Kom Amélise, we gaan mos pakken.’ Zoey rent naar het hek. Daarachter is gras. ‘Amélise, kom je mee?’, vraagt Zoey. Amélise staat op haar gemak met het buitenkeukentje te spelen. Eerst afmaken. Dan komt ze ook aan gerent. Lize zit op de fiets en stapt af.

Zo lopen we met z’n allen naar het gras. ‘Waar was er ook alweer mos?’ ‘Hier!’, roept Amélise. Vigo en Lize komen kijken. In een bak zit veel mos. Zoey plukt er mos uit. ‘Kijk’, zegt Zoey. Ze houdt een pluk mos omhoog. ‘Heel goed Zoey!’ Vigo komt er ook bij. Zoey wil voor Vigo wat mos er uithalen. ‘Dat vind ik heel lief van jou dat je Vigo wil helpen, maar misschien wil Vigo het zelf doen?’ Vigo pakt het zelf. ‘Wil je ook mos pakken, Lize?’, vraag ik. Lize zit er op haar hurken bij en kijkt aandachtig naar wat de andere kinderen doen. ‘Wil je anders een beetje mos aan Lize geven, Zoey?’ Lize kijkt met een ernstige blik naar het hoopje mos dat Zoey haar wil geven. Het wordt eerst goed bekeken. Het duurt even voordat ze het aanpakt. ‘Lief van je hoor Zoey!’ Amélise pakt met duim en wijsvinger het mos vast. ‘Het mos kunnen we nu in het vogelhuisje stoppen’, zeg ik. ‘Af!’, zegt Vigo en hij stapt met een grote stap van de tegels op het gras ‘Ja, je loopt nu van de stoep af op het gras hè?’ ‘Ja!’, zegt Vigo en stapt met grote passen verder. We lopen terug naar het terras om de mooie geverfde vogelhuisjes te vullen met het mos. Lize loopt ook terug met een beetje mos in haar handen. ‘Welke is van mij José?’, vraagt Zoey. ‘Ja, welke had jij ook alweer gemaakt?’ ‘Is deze van mij’, vraagt Amélise. ‘Ja’, zegt Zoey. Amélise stopt het mos erin. ‘Is deze van mij?’, vraagt Zoey. ‘Ja, die is van jou’, zeg ik.

Vigo staat bij zijn vogelhuisje en stopt heel geconcentreerd het mos er plukje voor plukje in. Hij haalt het mos helemaal uit elkaar. Lize staat ook bij haar vogelhuisje. Het mos heeft ze ernaast gelegd. ‘Kijk Lize, stop het mos er maar in.’ Ik stop er een beetje mos in. Lize stopt de rest erin. ‘Goed zo!’, zeg ik. ‘Waar is een nestje nog meer van gemaakt?’ ‘Gras!’, roept Amélise. ‘Dan moeten we gras gaan plukken.’ Amélise en Zoey hollen al zingend naar het gras. Lize holt er achteraan en probeert het liedje ook te zingen. Vigo is nog bezig met het mos erin te stoppen maar kijkt wel op van zijn werk.

‘We kunnen er ook een echt ei in doen, toch?’

De twee grote dames plukken gras en komen weer terug gerend. Lize is nog op weg naar het gras, maar kijkt de anderen na die weer terugrennen. ‘Zullen we ook gras gaan plukken, Lize?’, vraag ik. Lize loopt naar het gras en gaat op haar hurken zitten. Ze probeert het gras te plukken maar dat wil niet zo lukken. ‘Zal ik je helpen?’, vraag ik. Ik kom naast haar op mijn hurken zitten en ik pluk gras. ‘Kijk eens! Die kan je in je vogelhuisje doen.’ Lize pakt het gras en loopt terug naar het vogelhuisje. Vigo loopt een stukje verder om daar gras te plukken. Hij wandelt met de buit terug.

Lize stopt het gras in het eerste vogelhuisje wat ze tegenkomt. ‘Zullen we het in jouw eigen vogelhuisje stoppen, Lize?’, vraag ik. ‘Kijk, deze is van jou.’ Ik haal het plukje gras uit het andere vogelhuisje en geef het aan Lize. Ze stopt het gras in haar eigen huisje. ‘Weet je wat we er ook in kunnen doen?’, vraag ik. ‘Kijk, dit!’ Ik hou het omhoog. ‘Wat is dit?’ ‘Wol! Van het schaap!’, roept Amélise. ‘Die is kaal gescheerd.’ ‘Ja, dat klopt! Die hebben ze geschoren. Dat vinden vogels ook fijn om hun nestje mee te bouwen.’ Ik geef alle kinderen een beetje wol. ‘Mijne zit vol!’, roept Amélise. ‘Mij vol!’, roept Vigo. ‘Moet je proppen’, zegt Zoey en duwt alles in haar vogelhuisje naar beneden. Vigo helpt ze door ook in zijn vogelhuisje alles naar beneden te duwen.

Nu gaan we het vogelhuisje vullen. Ik haal chocolade-eitjes uit een tas. ‘Dat is het grapje voor mama.’ Ik geef iedereen een chocolade-ei dat ze op het nestje in het huisje leggen. ‘We kunnen er ook een echt ei in doen, toch? Die moeten we er heel voorzichtig in leggen, want die kan stuk.’ Ik geeft het ei aan Zoey. Ze legt ‘m er heel voorzichtig in. ‘Kan jij dat ook Vigo?’, vraag ik. Ik geef het ei aan hem. Heel voorzichtig legt hij het ei erin. Hij kijkt in het huisje of het ei goed ligt. Het ei ligt goed! Amélise legt het ei er voorzichtig in. Lize laat het ei boven het huisje erin vallen. Gelukkig landt het ei zacht op het mos, wol en het gras. Hij is nog heel. ‘Wie zit er in het huisje op de eieren?’, vraag ik. ‘Vogel!’, roept Vigo. ‘Zullen we er een nepvogel in leggen? Ik heb allemaal kleine nepvogels.’  Ik geef ze allemaal een vogel. ‘Hoe moet de vogel?’, vraagt Amélise. ‘Dat mag je zelf weten’, zeg ik. ‘Ik doe hem zo, Jose’, zegt Zoey. ‘Ik doe zo!’ Vigo stopt z’n vogel in het huisje. Hij haalt ‘m er weer uit en draait ‘m om. ‘Ik doe zo!’ Zo worden de vogels er nog een aantal keren in- en uitgehaald.

Ik pak de dakjes van de huisjes en laat de kinderen ze erop zetten. ‘We moeten wel zeggen tegen mama dat ze heel voorzichtig moet zijn. Waarom eigenlijk?’ ‘Omdat er een ei in zit’, zegt Zoey. ‘Ja, dat klopt. Die kan stuk gaan. ‘Het chocolade-ei kan niet stuk’, zegt Amélise. Nu moeten we alleen nog het cadeau inpakken.

Aan het eind van de dag zijn alle vogelhuisjes ingepakt, voorzien van een groot hart met een gedichtje en de naam. Wat zullen de mama’s ervan vinden?