In de eerste beweegweek hadden de aardbeien en tuinkruiden een hoofdrol. Er kwamen heerlijke drankjes en gerechtjes voorbij. Een van onze locaties had zelfs een compleet driegangenmenu in elkaar gezet en aan de peuters voorgeschoteld. De locatie was omgetoverd in een restaurant. Op het menu stond: bruschetta met aardbeien in een overheerlijke marinade, een zomerse salade met aardbeien en een aardbeientiramisu. Op weer een andere locatie stond de allereerste aardbeienburger op het menu. Geweldig! De blender draaide overuren, de pedagogisch medewerkers ook. De meest uiteenlopende activiteiten en werkjes werden bedacht en uitgevoerd. En ieder jaar word ik nog meer verrast dan het jaar ervoor.

Peuter4daagse

Dat geldt ook voor de peuter4daagse. Het enthousiasme waarmee die wandeltocht iedere keer wordt gelopen is ontroerend. Met de gezamenlijke afsluiting als klapper. Dit jaar konden we die laatste wandeldag weer groots aanpakken. Dat gebeurde op een voetbalveld. De voorbereiding kost veel tijd, telefoontjes en werk. Het kost soms ook teleurstellingen, omdat dat wat bedacht is niet uitgevoerd kan worden. Ook dit keer was er veel hulp van pm’ers en medewerkers van kantoor die van tevoren meedachten en die meehielpen op de dag zelf. De ochtend van het evenement werd ik badend in het zweet wakker. Als alles maar een beetje soepeltjes verloopt, als er maar ouders en peuters komen, als het maar droog blijft, als, als, als.

‘Het kippenvel staat op mijn armen en zelfs die ene wolk die wat druppels laat vallen op het moment van het startschot, kan mijn dag niet vergallen’

Kippenvel

En dan sta ik daar op dat grote veld, de ballonnen wapperen in de wind. De tafel met bekers water staat klaar, appels liggen te wachten om opgegeten te worden. Iedereen staat op z’n plek, klaar voor de ochtend. Peuters en hun ouders druppelen binnen en verzamelen zich op de aangegeven plekken. Dan staat het kippenvel al op mijn armen en kan zelfs die ene wolk die wat druppels laat vallen op het moment van het startschot mijn dag niet vergallen. En de peuters en hun ouders? Die kwamen massaal. Er stonden ongeveer 700 mensen op het veld: peuters met hun ouder(s), opa of oma én pedagogische medewerkers!

Trotse gezichtjes

De Heerlense wethouder van onderwijs gaf het startschot voor de laatste wandeling. De stoet vertrok, voorzien van spandoeken, hun yell roepend, inclusief enthousiaste ouders en leidsters. Bij de finish kregen alle peuters een medaille omgehangen. Het is zo mooi om die trotse gezichtjes te zien en ouders die foto’s maken en daar later over berichten op social media. En diezelfde ouders die dan later die dag nog eens gaan wandelen met hun peuter, omdat wandelen en genieten van de omgeving zo leuk is.

De nacht ná zo’n evenement slaap ik weer slecht. Maar dat is van puur nagenieten.