Nu houden wij Nederlanders er helemaal niet van om gewezen te worden op zaken die niet goed zijn. We bepalen immers zelf wel wat goed voor ons is. In Michigan deed de Universiteit onderzoek naar mensen die taalfouten corrigeren van anderen. Conclusie was dat wanneer je aardig gevonden wil worden, je maar door die fouten heen moet lezen en er vooral geen opmerkingen over moet plaatsen. Doe je dat niet, dan word je gezien als onaangenaam mens. Eindelijk dus erkenning!
Deze lijn kunnen we natuurlijk direct doortrekken naar andere toezichthouders zoals: hondenpoepcontroleurs, belastinginspecteurs, parkeerwachters, verkeersregelaars, politieagenten, onderwijsinspecteurs, Raad voor de Kinderbescherming en natuurlijk toezichthouders in de kinderopvang. Stuk voor stuk onaangename mensen. Al deze mensen moeten toch immers wel iets anders te doen hebben dan ons te wijzen op wat wij fout doen?
‘Heel vaak was het een gesprek waarbij twee deskundigen met elkaar de verbetermogelijkheden bespraken’
Inderdaad blijkt dat ze best iets anders kunnen doen. Immers als ik mij aan de aanwijzingen van een verkeersregelaar hou, dan heb ik helemaal geen last van deze mensen. Ik kan mij zelfs op een veilige manier door het verkeer begeven. Mij is opgevallen dat als ik me aan de maximumsnelheid hou of niet door een rood licht rij, ik dan eigenlijk nooit een bekeuring krijg van de politie. Het is zelfs zo als iedereen dat zou doen er minder ongelukken gebeuren. Wat me ook opgevallen is, is dat wanneer ik gewoon mijn parkeerkaartje betaal en mijn hond aan de lijn uitlaat eigenlijk nooit van leer hoef te trekken tegen een BOA. Waarvoor zijn die mensen dan eigenlijk nog nodig?
Met de Raad voor de Kinderbescherming heb ik wel een keer te maken gehad. Dit was toen ik twee pleegkinderen in huis nam. De toezichthouder bepaalde dat deze jongens tijdelijk bij ons in huis moesten komen. Jongens die we hebben kunnen helpen om wat gezonder en sterker in het leven te komen staan. Voor heel wat meer kinderen geldt dat zonder die toezichthouder ze slechter af waren geweest. Als oud wethouder heb ik ook ooit te maken gehad met de onderwijsinspectie. Mede dankzij hen werd voorkomen dat deze kinderen in de toekomst veelvuldig door onaangename mensen zouden worden gewezen op hun taalvouten.
In de afgelopen periode heb ik een aantal keren mee mogen lopen met toezichthouders in de kinderopvang. Daar heb ik geluisterd naar de gesprekken die toezichthouders met de medewerkers van de kinderopvang hebben. Heel vaak was het een gesprek waarbij twee deskundigen met elkaar de verbetermogelijkheden bespraken. Zo hoort het natuurlijk ook want begrip, onderlinge acceptatie van deskundigheid en een goed gesprek zorgen zo voor steeds minder onaangename mensen.
Dit is een blog van Guus Krähe, Manager Jeugd GGD GHOR Nederland.
De GGD levert regelmatig weblogs aan voor Kinderopvangtotaal, iedere keer door een andere auteur geschreven:
