‘Hoog op de rotsen klonk wolvengehuil. Tegen een volle roodkleurige maan, waarvan de kleur weerkaatst op de besneeuwde bergen, zien we een roedel wolven. Het is een betoverend openingsbeeld. En wie huilde weer het langst? Wolfje, de welp die graag groot wilde zijn. Een mooi uitgangspunt voor een ‘coming of age’ verhaal voor peuters en kleuters, die dat gevoel natuurlijk herkennen’, zo begint het juryrapport over het kinderboek Wolfje wil naar huis, dat is geschreven door Rachel Bright en Jim Field.
‘Verbazingwekkende reis’
Wolfje wil vooraan lopen maar raakt langzaam maar zeker achterop de roedel. ‘Stoer maar uitgeput ligt hij op het ijs, dat plotseling krakend open gaat. Wolfje zinkt in het ijskoude water naar beneden. En dan begint zijn verbazingwekkende reis naar huis. De narwal brengt hem naar de walrus die hem op zijn schouders neemt en hem afzet bij de muskusos. Vervolgens brengt de poolvos hem bij de gans en de eland brengt hem naar de beervlinder die hem thuis brengt. En wat zijn vader en moeder, de broertjes en zusje blij hem te zien! Zijn thuiskomst is een warm bad en Wolfje beseft dat het best fijn is om nog niet groot te zijn.’
Poëtische tekst
De jury roemt het boek om de teksten en tekeningen. ‘De poëtische tekst van dit spannende en invoelende verhaal is prachtig vertaald door Bette Westera. Het eindrijm in de tekst zorgt ervoor dat de voorlezer makkelijk de juiste toon kan treffen en in een mooi leesritme terecht komt. Poëtische zinnen als ‘Het lied van de wind waaide zacht door het donker’ en veel nog niet echt bekende woorden kunnen zorgen voor ontwikkeling van het taalgevoel en uitbreiding van de woordenschat van de kinderen die dit verhaal voorgelezen krijgen: roedel, trots, buikdiepe sneeuw, klimmen en dalen, op de loer liggen.’
Ook nieuwsgierig geworden naar het boek? Bekijk het juryrapport. Speel met de kinderen wolventikkertje en schmink ze tot kleine wolfjes, of praat door over het verhaal. Klik hier voor alle activiteiten