De nieuwe beroepskracht-kindratio (bkr) voor baby's levert een hoop gepuzzel op in de kinderopvang. Eén oplossing bestaat niet. In deze serie vertellen houders en medewerkers in de kinderopvang hoe zij invulling geven aan de nieuwe bkr én welke argumenten daaraan ten grondslag liggen. In deel 1: een andere groepsindeling.

'Zuster, zuster!' De oude dame in het zitje roept de verpleegkundige achterna. 'Ik kom zo', antwoordt die al wegspurtend. Dat gebeurt niet één keer, maar zeker zo'n keer of vier. De dame kan van vermoeidheid bijna niet meer rechtop zitten. Ze wil graag naar bed, maar niemand heeft tijd voor haar. Na het ziekenbezoek eet ik bij de plaatselijke Van der Valk. (Iedere beetje meetellende gemeente heeft tegenwoordig 'z'n eigen Van der Valk'.) Volop personeel, allemaal even vriendelijk. Geen baliemedewerkers die vooral druk zijn met elkaar, want de manager wijst hen onmiddellijk op de klant die een vraag wil stellen.

Onlangs kwamen de resultaten van de tweede Landelijke Kwaliteitsmonitor Kinderopvang (LKK) binnen. Daardoor is het mogelijk om een voorzichtige vergelijking te maken tussen 2017 en 2018. Het is gunstig dat de kwaliteit van 2018 in het verlengde ligt van de kwaliteit die in 2017 gemeten is. Daardoor kan met nog grotere zekerheid gesteld worden dat de kwaliteit van de Nederlandse kinderopvang voldoende tot goed is. Paul Leseman, projectleider van de LKK, duidt de eerste resultaten.

De IKC-ontwikkeling is onomkeerbaar. Hoewel er nog geen harde onderzoeksresultaten zijn naar de langetermijnimpact op de ontwikkeling van kinderen in Nederland, wordt er niet getwijfeld aan het nut van samenwerking tussen kinderopvang en school. Maar wanneer mag je jezelf een integraal kindcentrum noemen? Is het gros slechts 'dakdeler' of zijn we veel verder? Experts aan het woord over IKC anno 2019.