Vier keer in twee jaar tijd was ik met mijn jongste dochter bij de eerste hulp. Vier keer een gebroken pols. ‘Eigenlijk zou ik aan kindermishandeling moeten denken’, zei de arts. Maar klaarblijkelijk deed hij dat niet, want hij stelde mij verder geen vragen.
Vier keer in twee jaar tijd was ik met mijn jongste dochter bij de eerste hulp. Vier keer een gebroken pols. ‘Eigenlijk zou ik aan kindermishandeling moeten denken’, zei de arts. Maar klaarblijkelijk deed hij dat niet, want hij stelde mij verder geen vragen. ‘Ouders die met een kind bij de huisarts of spoedeisende hulp komen, worden verplicht gescreend’, schreef de Volkskrant (20 maart). Dat leidt tot veel valse verdenkingen. De uitgebreide vragenlijst die artsen verplicht moeten invullen, aldus het artikel: daar heb ik niets van meegekregen. Waarom werd ik niet verdacht? Goedopgeleide, blanke mevrouw die haar woordje goed kan
