In zijn pleidooi om de leerplicht te vervroegen naar 4 jaar zegt Bas ter Weel (Universiteit van Maastricht) het volgende: ‘Ouders houden zielsveel van hun kinderen en hebben het beste met ze voor… Kinderen zijn afhankelijk van de investeringen van ouders. Die investeringen kosten zowel tijd, zoals aandacht en liefde, als geld, zoals gezonde voeding en het lidmaatschap van een sportclub. Kinderen in wie onvoldoende wordt geïnvesteerd door te weinig tijd of geld, lopen een achterstand op die later niet of nauwelijks te repareren is.’

In zijn betoog toont hij aan dat vroege investeringen een hoog rendement hebben. Daarbij kijkt hij ook naar de rol die kinderopvang speelt en komt tot de conclusie dat de kinderopvang op dit moment niet effectief is. Ik citeer: ‘De Wet Kinderopvang is bedoeld om jonge ouders te stimuleren om te gaan werken door opvang te subsidiëren’ en ‘Ouders die gebruik maken van formele kinderopvang zijn niet de afspiegeling van de samenleving die je wilt bereiken met voorschoolse educatie. Kinderen van hoogopgeleide ouders gaan namelijk vaker naar de kinderopvang dan de kinderen die een risico lopen op een achterstand.’

‘Zodra we als samenleving onderschrijven, dat kinderopvang een essentiële aanvulling is op de opvoeding thuis dan kunnen we als samenleving het rapport “Kies nu voor kinderen” omarmen’

Ik onderschrijf volledig zijn gedachtengang, maar wijk fundamenteel af van de oplossing die hij kiest. Door de leerplicht naar 4 jaar te brengen, maken we slechts een relatief kleine stap. Nee, het wordt tijd om de denkfout te herstellen, dat kinderopvang vooral een arbeidsmarktinstrument is. Zodra we als samenleving onderschrijven, dat kinderopvang een essentiële aanvulling is op de opvoeding thuis, dat kinderopvang er in de eerste plaats is voor de kinderen en dan pas voor de ouders, dat kinderen die naar de kinderopvang gaan een enorme voorsprong hebben op kinderen die niet naar de kinderopvang gaan, dan komen we niet één stap maar wel twee sprongen verder. En dan kunnen we als samenleving het rapport “Kies nu voor kinderen” (Bernard van Leerfoundation en Kinderopvangfonds) omarmen, waarin bepleit wordt dat àlle kinderen vanaf 2 jaar recht hebben op kinderopvang.

De kinderopvang is bij uitstek de plek waar we alle kinderen de beste ontplooiingskansen kunnen bieden. Uit onderzoek blijkt (Elly Singer Universiteit van Amsterdam) dat een kind dat van jongs af aan enkele dagen per week naar de kinderopvang gaat een voorsprong heeft op zijn buurjongen of buurmeisje die deze kans niet krijgt. Want kinderopvang maakt kinderen slimmer, socialer en zelfstandiger en welke ouder wil dit nu niet voor zijn kind?