De kranten staan weer vol over dure kinderopvang; de televisieprogramma’s die aandacht besteden aan kinderopvang zijn niet te tellen. Veel branches zouden jaloers zijn op zoveel aandacht! Alleen… gaat al die aandacht wel echt over KINDERopvang? Ik geloof het niet!
Al eerder heb ik me erover verbaasd dat we in Nederland voortdurend discussie voeren over de prijs van de kinderopvang en niet over de waarde. Dat we voortdurend met elkaar praten over hoe het nog goedkoper kan en niet over wat wij belangrijk vinden voor kinderen. En ook nu gaat het er alleen over of en hoeveel de arbeidsparticipatie van ouders terugloopt. Staatssecretaris De Krom zei op 24 oktober in de Tweede Kamer nog trots, dat de bezuinigingen op de kinderopvangtoeslag er maar in beperkte mate voor zullen zorgen dat moeders stoppen met werken of besluiten niet aan de slag te gaan. Toch signaleren kinderopvangorganisaties een terugloop in bezetting van tussen de 15 en 20%! Ra-ra hoe zou dat kunnen?!
‘Deze waarde van kinderopvang blijft te vaak onderbelicht en is misschien voor de samenleving wel onbetaalbaar’
Is er dan niemand die zich de vraag stelt waar deze kinderen blijven? Gaat de discussie over de kinderopvang eigenlijk ooit wel eens over de kinderen? Er lijkt iets niet te kloppen: de afgelopen jaren was de vraag naar kinderopvang groot en de politiek riep om het hardst dat de wachtlijsten weggewerkt moesten worden, zodat er voor iedereen plaats was. Hadden die kinderen toen geen liefhebbende opa’s en oma’s die in de rij stonden om voor hun kleinkinderen te zorgen? En bovendien: biedt de kinderopvang misschien nog iets anders – in aanvulling op de opvoeding thuis – dan opa en oma kunnen bieden?
Kinderopvang is niet alleen noodzakelijk voor werkende ouders, niet slechts een arbeidsmarktinstrument, maar vooral een pedagogische voorziening met meerwaarde voor de ontwikkeling van kinderen. Uit onderzoeken blijkt, dat kinderen die naar de opvang gaan, meer zelfvertrouwen en intelligentie ontwikkelen. Op de kinderopvang leren kinderen op hun beurt wachten, respect hebben voor anderen, delen, troosten. Kortom: een kind leert in de groep, dat de wereld niet alleen om hem draait, maar dat hij mee verantwoordelijk is voor de andere kinderen in de groep. Deze waarde van kinderopvang blijft te vaak onderbelicht en is misschien voor de samenleving wel onbetaalbaar!
Met al deze eenzijdige media-aandacht wordt uitsluitend bereikt, dat mensen gaan papegaaien: alleen kijken naar wat betaald moet worden voor kinderopvang en niet naar wat je ervoor terug krijgt.
Terug naar dat individuele kind: zolang ik nog geluiden hoor van ouders die hun kinderopvangplek opzeggen en hun kind van 7 of 8 jaar een sleutel meegeven en na school alleen naar huis laten gaan waarbij de kinderopvang wordt overgenomen door de TV of de computer, hebben we in dit land nog een lange weg te gaan.
