Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Blog Sanne Bosmans – Niets doen is juist goed

We weten allemaal dat het werken in de kinderopvang, voor zowel pedagogisch medewerkers, - coaches, (locatie)managers, directeuren en bestuursleden, ontzettend hectisch is. In deze tijd is het ook ontzettend druk en stressvol. In dit blog geef ik een waarschuwing over wat er met de baby’s, die nu in de opvang zitten, gebeurt over pakweg vijftien jaar; We creëren een generatie die boordevol stress zit.

Ik weet dat ik met deze inleiding meteen met de deur in huis val. Het is geenszins bedoeld als een aanval. Je mag het beschouwen als een wake-up call. Ik voel in al mijn vezels dat deze boodschap mij echt van het hart moet. Wij zijn het echt verplicht naar alle baby’s die nu in de opvang zitten, om onze manier van denken en werken radicaal om te gooien. Alleen op die manier kunnen we echt van betekenis zijn voor een positieve ontwikkeling van de allerkleinsten in de samenleving.

Wat is het probleem? We zijn in de loop van de jaren gewend geraakt om (te) hard te werken. Er is geen minuut te verliezen. We doen meer in minder tijd en iedereen (vooral de werkende moeder) kan als de beste multitasken. Het is doodnormaal, zelfs goed, om te zeggen dat je het druk hebt. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik het rustig heb, dan word ik heel vreemd aangekeken en de vraag gesteld: ‘Gaat het wel goed dan?’ Zo blijkt bijvoorbeeld dat de gemiddelde loopsnelheid in een stad als Singapore sinds het midden van de jaren negentig met dertig procent is toegenomen.

Daar komt nog eens bovenop dat het werken in de kinderopvang, volgens psycholoog en journalist Marilse Eerkens, vergeleken kan worden met werken in de bouw. Het is flink aanpoten. Daarnaast zorgt het overlevingsmechanisme wat nu speelt in de babyopvangmarkt, de stress die er heerst over het personeelstekort, -doorstroom en de wet- en regelgeving, dat de absolute en ervaren werkdruk stijgt.  Soms lijkt het wel of medewerkers, die met grote passie in de kinderopvang werken, om de haverklap het vakgebied verlagen of een burn-out krijgen. Het is niet voor niets dat duurzame inzetbaarheid en vitaliteit van medewerkers een hot item is.

‘De mate van het aantal vroege burn-outs neemt alleen maar toe’

Nu vind ik de focus op goede zorg voor het personeel een hele goede zet. Dit is niet alleen voor al het personeel goed, oftewel noodzakelijk, maar ook vooral voor de kinderen. Het probleem is dat we ons nog nauwelijks bewust zijn van de grote negatieve impact van ons gedrag op de huidige generatie.

Volgens verschillende wetenschappers zoals o.a. Alan Lightman en Srini Pillay kost deze manier van werken ons en de volgende generatie, ontzettend veel. Naast vele nadelen dat we bijvoorbeeld minder goed kunnen nadenken, minder fantaseren, minder innovatief en creatief hierdoor zijn, is het funest voor de maatschappij. Door alle stress en drukte neemt de mate van het aantal vroege burn-outs onder jongeren alleen maar toe.

Stel je eens voor hoe ons gedrag voor effect heeft op de baby’s van nu, over vijftien jaar. Zij zijn ontzettend sensitief voor allerlei invloeden van buitenaf en zij pikken alle subtiele stress-signalen op. Of je nou als pedagogisch medewerker, – coach, manager, directeur of bestuurder te druk of gestrest bent, heeft dit invloed op de baby’s van nu en later.

‘Je bent het verplicht naar de baby’s om meer te ontspannen’

Hoe verder? De eerste stap ligt bij het feit dat we ons eerst bewust mogen (of eigenlijk moeten!) worden dat minder hard werken en meer ontspannen en niksen essentieel is voor goed en gezond functioneren. Uit eigen ervaring en vanuit de begeleiding aan medewerkers in de kinderopvang, weet ik wat voor uitdaging dit is. Je kunt niet zomaar diep geslepen gedragspatronen veranderen. Waar je wel mee kunt beginnen, is door jezelf te vertellen dat het prima, zelfs noodzakelijk is, om rustmomenten in te bouwen. Hoe vaak hoor ik wel niet dat de lunch achter de computer wordt opgegeten (of zelfs wordt overgeslagen), pauzes verkort worden of er steeds langer gewerkt wordt. We voelen ons schuldig als we even ‘niets doen’. Ik wil je echt vragen om deze schuldgevoelens over boord te gooien. Vanaf nu mag jij het jezelf permitteren. Je bent het zelfs verplicht naar de baby’s van nu, om meer te ontspannen. Je mag trots op jezelf zijn als je dit doet.

Op deze manier leggen we een fundament voor een toekomstige generatie, die zich mag vervelen. Waarin de meest mooie (ook in de wetenschap) dingen gebeuren. Een generatie die zich ontspannen en geliefd voelt, waardoor er volop ruimte is voor ontwikkeling. Dat gunnen we toch iedereen!


Durf je gevoel te laten spreken. Durf vanaf nu te kiezen om je niet meer te laten leiden door de stress en stop met overleven. Heb de moed om te kiezen voor rust, voor jezelf, voor je team(s) en voor de baby’s. In haar vorige blog stond Sanne ook stil bij te veel stress op de babygroep. Lees de blog hier


 

1 REACTIE

  1. Mooi Sanne
    Eens.
    Kijk maar eens en zie dat opgeleide professional bijv het empathisch vermogen van een beeldscherm lijkt te hebben ontwikkeld.
    Maar…
    Ga jij hierover maar eens praten met de directeuren van de kdv s.
    Baby’s huilen we..kinderen laten zich horen weten we uit ervaring…

    Wat is er nodig om hiervoor gehoor te vinden bij dat directeurenoverleg of vereniging.

    Als je in een betoog vaak genoeg zegt het kind staat centraal.. het draait om het kind..het kind is belangrijk, dan hoor een groot deel van toehoorders de schaduw van de boodschap niet.
    Aanpakken. Veranderingen.
    Sanne Dat is nodig als je de individuele pmers rust wilt kunnen laten leren hervinden in zichzelf.

    Het zijn niet de congressen of dit pleit die de kiem voor verandering zijn,
    nee dat juist leidt ons af, vervreemdt ons van de laag waar in wezen men besluit tot leidster kind ratio regels.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.