Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties3

Blog Sanne Bosmans – Geen 1 op 3, maar wat dan wel?!

Ik heb de petitie ‘Kom op voor Kinderopvang’ getekend. Teken jij dit ook? Ik ben van mening dat een BKR van 1 op 3 de pedagogische kwaliteit geen boost zal geven. In dit blog lees je hoe je daar wel voor kan gaan zorgen.

Een BKR van 1 op 3 is bedacht, omdat het er voor zou zorgen dat pedagogisch medewerkers meer tijd en aandacht kunnen gaan besteden aan de individuele baby’s. Maar dit zal nog steeds niet gebeuren als de mate van werkdruk en stress hoog blijft in de babyopvang.

Want deze is te hoog, voor de baby’s, voor de pedagogisch medewerkers en voor de managers. De chronische stress is funest voor iedereen, maar vooral voor baby’s. Hun breinsysteem staat nog helemaal open, waardoor ze alle stress haarfijn oppikken. Daarbij kunnen ze het niet zelf verminderen (zoals wij dat kunnen), daar hebben ze ons voor nodig. Dat kan alleen als ze voldoende aandacht en liefde krijgen.

Je zou zeggen: ‘Dan is de 1 op 3 regeling toch perfect?!’. Niet dus. Want ondanks dat je met meer mensen op de groep staat, kan dit er juist voor zorgen dat de stress gelijk blijft of zelfs toeneemt. Het is een hele kunst om met 1 collega volledig af te stemmen en te zorgen voor een goede taakverdeling, zodat je niet beiden druk maakt om dezelfde dingen. Met de nieuwe maatregel zou je nog meer af moeten stemmen, nog meer communicatieruis. Dat kan dus juist voor meer stress zorgen bij pm’ers onderling. Daarbij komt er in de ruimte nog een extra persoon bij. Hoe meer personen er in de ruimte zijn, hoe stressvoller dit is voor de baby’s. Kortom, de kans is heel groot dat een BKR van 1 op 3 niet tot het gewenst resultaat leidt.

‘Baby’s hebben koestering en nabijheid nodig, om hun gevoel van stress te verlagen’

Maar wat dan wel? Het gaat om de stap die we negen van de tien keer overslaan. De stap om te werken aan onze eigen mate van stress. Er is namelijk genoeg tijd om individuele aandacht te geven aan baby’s. Denk alleen al aan de hoeveelheid voedings- en verschoonmomenten. Het is alleen de kunst om dit met volle aandacht te doen. En niet op de automatische piloot. We kennen allemaal dat er gezegd wordt: ‘ Heb ik die luier nou wel of niet gedaan?’. Zodra we een mate van stress ervaren, gaan we sneller werken, willen we meerdere dingen tegelijkertijd doen en gaan we dingen op de automatische piloot doen. Dit is funest, want dan maak je geen contact, op de momenten die je ten volste kunt benutten.

Hoe zorg je dat pm’ers deze innerlijke rust ervaren, zodat ze niet druk zijn in hun hoofd en ze de tijd ervaren en alle aandacht hebben voor individuele baby’s? Door als managers te werken vanuit innerlijke rust. Door een ontspannen omgeving neer te zetten, waardoor jij tijd hebt om er te zijn voor je team. Tijd om te coachen. Zij hebben de koestering en nabijheid nodig, om hun gevoel van stress te verlagen. Ze hebben jou nodig! Daar helpt de BKR regeling niet bij.

Mijn pleidooi is om te investeren in het neerzetten van een ontspannen omgeving, voor jezelf als locatiemanager, voor de pedagogisch medewerkers en daarmee voor de baby’s. Het voelt misschien als een stap terug, maar als we deze stap overslaan, dan krijgen we niet die kwaliteitsverbetering voor elkaar die we voor ogen hebben: alle tijd, aandacht en liefde voor de baby’s, zodat zij volop kunnen gaan ontwikkelen.

3 REACTIES

  1. Zeker
    Mee eens. De werkgever zorgt voor voorwaarden voor openheid en mondige vrolijke leidsters die rust creëren.
    Geen hijgende € baas. Maar een toegewijde moedige leiding.. die de tijd voor een verandering van binnenuit als mogelijk ziet voor in deze branche. Echte ervarend leren cultuur. Gezonde arbeidsverhoudingen. Brengt rust en respect in in het dagritme voor iedereen. De de baby de groep de leidster. De baas. De ouders. In het gezin rust voor de nacht.

  2. Lees alle reacties
  3. Helemaal niet mee eens met dit stukje! 1 op 3 is juist hard nodig! We staan al met drie pm-ers op de groep. Er komt geen pm-er bij en gaat 1 baby per pm-er af. Eindelijk, ik kan niet wachten. Het kost geld maar dat is een ander verhaal. Of draait het willen terug draaien van deze fantastische maatregel toch weer om het feit dat het te duur is?

    • Lees alle reacties
    • Als de werkgever een mooi gezond open klimaat verzorgt zoals Sanne beschrijft dan is er in medewerkers meer rust ruimte contact met haarzelf. Dus krijg je van kinderen terug dat ze rustiger in zichzelf en op hun gemak, gezien en gehoord worden.

      De mindset van eigenaren en management ontdekken dat ademruimte regelmaat en creativiteit vreugde echt levensvreugde terugbrengt . Nu is overlevensvreugde dat ons beroert en beweegt.

      Als deze baasjes deze cultuur cultiveren en de wetgever inspireren dan…ja dan immers krijgen we goede afgestemde wet en regelgeving..

      Dus pmers Nederlanden verenigt u…laat je niet uitspelen maar wil ook genieten van je werk. Je resultaten zullen verbeteren. De kinderen krijgen een mooie basis….roze wangetjes…enzo.

      Je hoeft er niet meer op uit..of exaltische liedjes te zingen met de kleintjes…je tolt niet meer.
      Vergelijk met andere arbeids verhoudingen en productieprocessen.
      Moe en uitgeput raken van
      Productie van/met dode materialen ..
      Jij zorgt voor de toekomst van Nederland.
      In de maneschijn…ech mooi blijven zingen, al werk je 23 jaar in kinderopvang is een kunst.
      Vrijheid en autonomie op de werkvloer zijn bedreigend voor de bazen. Komop FNV doe eens duurzamer denken..dan word je aantrekkelijker voor mensen die echt zien dat verandering nodig is…
      FNV wordt bondgenoten Voor pmers…
      Voor je eigen toekomst Nederland.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.