Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Romy de Moor – Zo makkelijk kan het zijn

Je hebt kinderen die luid en duidelijk aanwezig zijn, en je hebt kinderen die meestal vrij stil zijn en ‘volgen’. De kunst is om beide kinderen te zien en daar doe ik dagelijks mijn uiterste best voor.
Romy-de-Moor-kinderopvang-Haarlem.jpg
'Leon kijkt nog even vragend mijn kant op

Op mijn groep zit Leon, een jongetje dat bijna nooit iets stouts doet en altijd ‘volgt’. Vandaag zat hij op de grond te spelen, terwijl er twee andere jongens bovenop hem klommen. Ze bewogen wild heen en weer en maakten tijgergeluiden. Leon lachte, maar ik zag dat het een andere lach was dan ik normaal van hem zie… Juist hij heeft een ontzettend herkenbare en lieve lach, met kleine glinsterende sterretjes in zijn ogen.

Leon valt om wanneer de jongens op hem blijven klimmen. Ik wacht heel even af en ben benieuwd hoe hij dit aan zal pakken… Wanneer ik hem paniekerig mijn kant op zie kijken zeg ik: ‘Leon, vind je het leuk wat de jongens doen?’ Hij schudt nee. ‘Dan zeg je gewoon ‘stop hou op!’ en dan stoppen ze vast’. Leon zegt ‘stop hou op!’. De andere jongens hebben mij vast gehoord, uit hun ooghoeken keken ze al wat ondeugend mijn kant op, en gaan direct van Leon af. Hij lacht trots, zijn oogjes glinsteren, hij kijkt mij aan en zegt: ‘Heb het echt gezegd, hè’. 

‘Ja, hartstikke goed van je, ik ben trots op je!’ Leon loopt wel tien minuten lang met een trotse blik en een glimlach van oor tot oor door de groep. Wat is dat toch heerlijk om te zien! 

Later op de dag gaan we buiten spelen. Leon volgt altijd zijn vriendje Pelle, maar helaas is hij vandaag ziek. Leon klimt op een fiets, kijkt om zich heen en zucht eens diep. ‘Mis je je vriend’, vraag ik. Hij schudt ja. Verderop zit Vin, hij speelt alleen in de zandbak en kijkt wat dromerig in de rondte. Vin is een beetje hetzelfde als Leon, lief, rustig en altijd onschuldig.

 Soms zoeken kinderen elkaar elke dag op en zijn ze onafscheidelijk, maar ze zijn elkaar ook zo weer vergeten

‘Ga anders even met Vin spelen, dat vindt hij vast gezellig!’ Leon haalt zijn schoudertjes op en zegt ‘oké’. Hij loopt naar Vin toe. Ze kijken elkaar aan, lachen en gaan vervolgens samen spelen. Leon kijkt nog even vragend mijn kant op, waarop ik als bevestiging een knipoog geef en mijn duim omhoog steek. Ze hebben minstens een half uur samen in de zandbak gespeeld, en aan hun gezichtjes kon ik zien dat ze veel plezier hadden! Fijn! 

Zo makkelijk kan het op deze leeftijd nog gaan. Als het ene kindje er niet is, dan is er altijd wel een ander kindje om mee te spelen!

Wanneer een vriendje of vriendinnetje naar school gaat, zijn ouders vaak bang dat hun kind in een gat valt. ‘Met wie moet hij nu gaan spelen?’ Zo kwam de moeder van Leon ook naar mij toe. ‘Ik ben ontzettend bang dat Leon doodongelukkig wordt als Pelle eenmaal naar school toe is.’

Ik vertelde haar dat dat zichzelf heel snel oplost. Soms zoeken kinderen elkaar elke dag op en zijn ze onafscheidelijk, maar ze zijn elkaar ook zo weer vergeten! Gelukkig is het maken van vriendjes op deze leeftijd zo makkelijk, dat hij dezelfde dag nog een nieuw maatje zal vinden en met een andere naam thuis zal komen, let maar op! Gelukkig gebeurde dat ook deze keer… Moeder kwam naar me toe, zuchtte eens diep en zei: ‘Gelukkig Room, je had gelijk’.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.