Renzen schikte zich – terecht natuurlijk – naar alle voorwaarden van TNO en volgens Keuringsinstantie RDW voldeed de Stint inmiddels aan alle eisen. Hij, en met hem vele kinderopvangorganisaties, hoopten dat na afgelopen zomervakantie de Stint, of eigenlijk de BSO Bus zoals hij nu heet, weer in gebruik kon worden genomen. Veiliger dan het nieuwe ontwerp bestaat eigenlijk niet.

Minister Cora van Nieuwenhuizen gooide echter  roet in het eten. Opeens moest er weer een andere instantie naar gaan kijken. Ze heeft de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) gevraagd een nieuwe methodiek te ontwikkelen voor het beoordelen van de gebruiksrisico’s van een voertuig in het verkeer. Ofwel: aan het eind van de wedstrijd worden opeens de spelregels veranderd, zegt Renzen. Hij verdenkt Van Nieuwenhuizen er van dat ze de Stint eigenlijk helemaal niet meer de weg op wil hebben. Te beladen. En misschien heeft-ie daar wel gelijk in.

Renzen verdenkt Van Nieuwenhuizen er van dat ze de Stint eigenlijk niet meer de weg op wil hebben. En misschien heeft-ie daar wel gelijk in.

Er is door het ministerie toegezegd dat er binnen 12 weken een aanvraagprocedure zou zijn afgerond. Het werden 14 maanden. Zo ga je toch niet om met een branche en met een ondernemer die zijn uiterste best doet om zijn broodnodige product aan te passen en heeft meegewerkt aan alle grillige eisen die aan hem gesteld werden?

Ik sprak hem tijdens de KindVak in januari en heb toen een proefritje gemaakt op de BSO Bus. Hij was toen al bijna bankroet (een kleine twee jaar geen inkomsten meer, alleen maar kosten) maar was hoopvol over een doorstart. En hij was geroerd door vele kinderopvangorganisaties die pal achter hem en zijn product bleven staan. Natuurlijk is zijn leed niet te vergelijken met die van de ouders van de verongelukte kinderen. Maar het tragische ongeluk, waarvan de oorzaak nooit is opgehelderd, kent meer slachtoffers. Ik sprak met een buitengewoon sympathieke man wiens leven compleet overhoop ligt. En alleen nog te eten had dankzij het feit dat zijn vrouw een baan heeft.

Het verdriet van de betrokken ouders maar ook van de pm’er die de Stint bestuurde, is nauwelijks te bevatten. Maar er wordt wel eens met twee maten gemeten.

Ongelukken met kleine kinderen liggen buitengewoon gevoelig. Iedereen zal tranen hebben weggeslikt bij de beelden van het ongeluk en de herdenking van de slachtoffers. Het verdriet van de betrokken ouders maar ook van de pm’er die de Stint bestuurde, is nauwelijks te bevatten. Maar er wordt wel eens met twee maten gemeten. Als er met een nieuw soort tractor een dodelijk ongeluk met volwassenen was gebeurd, was het waarschijnlijk een heel ander verhaal geworden.

Dit riekt naar een ministerie dat eigen fouten probeert te verdoezelen (door de Stint misschien te snel te hebben toegelaten tot de openbare weg) en via eindeloze procedures de toelating van de verbeterde Stint zo te traineren dat deze ondernemer de handdoek in de ring moet gooien.

Het wrange is dat de Stint echt de veiligste manier was om een groep kinderen te vervoeren. De alternatieven zijn bepaald niet veiliger. Kortom, de minister schiet haar doel voorbij. Ze maakt deze ondernemer kapot en ontzegt de sector, ondanks eerder gemaakte afspraken, een veilig vervoersmiddel voor jonge kinderen. Dit verhaal kent alleen maar verliezers.