Afgelopen maanden werkte ik bij een kinderopvang waar een nieuwe buitenspeelruimte zou komen. Een tuinontwerpbureau gespecialiseerd in de kinderopvang werd ingeschakeld, input van de pedagogisch medewerkers werd niet ingewonnen. Het bureau maakte een strak ontwerp en stuurde het terug naar het hoofdkantoor. Zij keurde deze goed, zonder aan de pedagogisch medewerkers te vragen of ze nog op- of aanmerkingen hadden. Zonde.
En deze situatie staat niet op zich. Ik zie het veel: de communicatie is top down, waarbij de pedagogisch medewerker steeds meer op haar bordje krijgt zonder gevraagd te worden of dit echt de beste keuze is.
Terug naar de nieuwe buitenruimte. Maanden waren ze bezig met de uitvoering. Het resultaat was een grote buitenruimte met veel kunstgras, nog meer zand en een blotevoetenpad van schelpen. Het zag er prachtig uit, de toepasbaarheid daarentegen was minder. Peuters sneden zich aan de schelpen en de dreumesen stopten de schelpen in hun mond. Bovendien was er geen ruimte voor de peuters om op hun skelters en driewielers te fietsen; een behoefte die best groot is onder deze leeftijd. Het hele proces van ontwerp en uitvoering moest opnieuw. En de pedagogisch medewerkers lachten in hun vuistjes; zie je wel.
Ik krijg het idee dat, vooral bij grote organisaties, vaak de kennis van de pedagogisch medewerker over het hoofd gezien wordt. In dit geval wisten ze precies, tot in de details, wat nodig was voor een goede buitenruimte. Hoe het veilig zou zijn én de baby’s en peuters gestimuleerd zouden worden. Zij kennen tenslotte hun baby’s en peuters het beste. Toch lukte het hun niet hun ideeën over te brengen. Het had veel tijd, geld en frustratie gescheeld als de pm’er meteen betrokken was geweest en zij haar ideeën had kunnen delen.
‘Trek de kennis uit de pedagogisch medewerker, want die is waardevol’
Laatst was ik bij een andere organisatie waar de schutting van boomschors gemaakt was. Het zag er leuk uit, maar de stukjes schors op de grond werden gretig in de mond gestopt door de baby’s. Continu moest je opletten dat een baby niet een stukje in zijn mond had en doorslikte. De collega’s zeiden er wat van tegen de locatiemanager en haar antwoord was geweest: dat kan je dan toch stofzuigen?
De pedagogisch medewerker weet vaak heel goed wat de beste keuze is. Het is dus ook voor de organisatie een gemiste kans. Als de pedagogisch medewerker meer betrokken wordt, meer vragen gesteld wordt, worden keuzes gemaakt die afgestemd zijn op de daadwerkelijke behoeftes van de pm’er, de baby’s en kindjes.
Ook wordt de pm’er meer serieus genomen, haar kennis benut, wat denk ik ook leidt tot meer werkplezier en zelfvertrouwen.
Ga in gesprek, ontwerp pedagogisch medewerker-raden, organiseer kringgesprekken, neem enquêtes af. Benut de kennis van de pedagogisch medewerker want die is verdomd waardevol, voor de organisatie, maar vooral voor de baby’s en peuters.
