Ik ben zelf niet zo’ n makkelijke ouder. Beetje een vakneuroot die het pedagogisch beleid van het gekozen kinderdagverblijf wellicht beter kent dan de gemiddelde pedagogisch medewerker (die er werkt). Zo één die nagedacht heeft over de inrichting van de ruimte en de buitenspeelmogelijkheden. Die twee keer in de week een belachelijk stuk omrijdt o.a. omdat ze wil dat baby op een babygroep verblijft. Die kritische vragen stelt tijdens een intake gesprek. Zo één.
‘Let them do their job, so that you can do yours…!’
Maar ook één die, zodra ze in de auto stapt, haar kind los laat. De pedagogisch medewerkers weten dat ze mij (ons) ALTIJD mogen bellen. En ik weet dat ze dat ook doen. Hier houdt mijn rol even op en begint dat van hun. Ik heb alle recht om te onderzoeken. Maar vervolgens is het mijn plicht om los te laten (en niet alleen ten aanzien van de pedagogisch medewerkers…)
Dear (American) parents:
Back off.
Let them do their job, so that you can do yours…!
Hoewel. Bij nader inzien is dat spiegelende raam wellicht helemaal niet zo’n slecht idee: maar dan wel zodat ze zichzelf eens kritisch aan kunnen kijken…..
