Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jacqueline Butti – Afscheid in mineur

Een moeder haalt haar zoontje van zes op en begint, voor een normale begroeting kans krijgt, al met een tirade van jewelste: ‘Schiet nou toch op, we moeten weg… Nee, dat knutselwerk gaat niet mee, hebben we al genoeg.. Waar is je jas…doe dicht!' Hoe ga je daarmee om?

‘Je tas is vies…hoe komt dat nou weer…jij altijd…!’ Moeder ijsbeert de gang in naar haar zoontje die inmiddels in tranen is omdat hij toch zijn knutsel mee wil nemen…

Ik probeer vriendelijk te kijken en vertel haar al meelopend dat het een fijne middag was met haar zoontje. ‘O ja? Bedankt, dag.’ Het kartonnen huisje voor de knuffel blijft op z’n kant eenzaam bij de kapstok in de gang achter.

Ik schud m’n hoofd, omdat ik me realiseer dat dit jongetje nou juist de bevestiging van z’n moeder zo hard nodig heeft op dit soort momenten. En wat is het jammer dat een middag zo moet aflopen. Ik blijf er nog even over mijmeren daarna.

En zo komt het vaker voor in ons werk dat je het niet eens bent met de aanpak die ouders ten aanzien van hun kind hebben. Als je bij zo’n situatie aanwezig bent kun je niet zoveel op dat moment omdat je het gezag van de ouder niet wilt ondermijnen. Je kunt proberen subtiel iets bij te sturen, maar daar blijft het op dat moment wel bij. Een afspraak maken met de ouder is dan het beste.

‘Dat kan je als pm’er dwarszitten, omdat je om het kind geeft en weet dat het zo anders zou kunnen’

Je brengt het onderwerp aan de orde op een niet beschuldigende manier. ‘Weet je hoe fijn hij het vindt als je hem komt ophalen? Hij wil je dan graag laten zien wat hij gemaakt heeft! En als je hem nou iedere maand eens zelf vijf knutselwerkjes laat uitzoeken om te bewaren op z’n kamer en dat hij de rest dan moet wegdoen?’ Dat kan wel werken bij ouders die daar gevoelig voor zijn. Praktisch kun je aangeven dat als het kind eerder wordt opgehaald je ervoor kan zorgen dat hij klaar is als ze het tijdstip doorgeeft. Scheelt stress voor iedereen.

Maar je hebt ook de notoire stijfkoppige types die denken dat een harde/andere aanpak het beste werkt bij hun kind… Bij hen leveren gesprekken uiteindelijk niet veel resultaat op, want het zit in de hele opvoeding verweven. Dat kan je als pm’er dwarszitten, omdat je om het kind geeft en weet dat het zo anders zou kunnen.

Maar daar houdt onze invloed op, zolang er geen sprake is van mishandeling op wat voor gebied dan ook. Je kunt dan alleen nog het beste van jezelf geven aan het kind op de manier zoals jij en je collega’s vinden dat het hoort. En dan hopen dat hij daar het nodige van oppikt. Mijn ervaring is dat als je dat goed aanpakt, dat zeker blijft hangen… Ze komen er soms jaren later nog op terug.


Uit haar vorige blog: ‘Ik stoor me al een tijdje aan het gemak waarop er met spelmateriaal wordt omgegaan. Kapot? Heb ik niet gedaan. Ach, jammer maar ja. Schouders worden opgehaald. Het geld van Monopoly gebruiken voor het winkeltje en dan het spel onbruikbaar laten liggen? Ach, ik vind dat toch geen leuk spel. Stop! Tot hier en niet verder! Tijd voor een plan’. Lees de vorige blog van Jacqueline 


 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.