Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jacqueline Butti – Hechten en loslaten

Ouders vinden het vaak heel geruststellend als er een klik is tussen een pm’er en hun kind. Dat verzekert hen er al voor een groot deel van dat hun kind iedere keer met zin naar de bso zal gaan. En die leuke leidster zal hun kind wel goed in de gaten houden. Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Maar het kan ook anders lopen. In het verleden heb ik meerdere keren gezien of zelf meegemaakt dat een kind zich bijzonder sterk hechtte aan een pm’er. Mooi met een scherp randje…
Jacqueline-Butti
De buitengewone interesse in de pm’er had soms iets van een vlucht of was een vervanging van een afwezige ouder.

Deze kinderen begonnen hun pm’er te zien als een tweede vader of moeder, en het waren (toevallig?) allemaal kinderen die thuis te maken hadden met problemen. De buitengewone interesse in de pm’er had dan soms iets van een vlucht of was een vervanging van een afwezige ouder. Het voelde goed voor de pm’er om met eigen inzet de pijn van de problemen thuis voor het kind een beetje te verzachten. En het kind leefde op van de aandacht en ging blij elke dag naar de bso. De ouders waren blij met de extra steun bij moeilijke tijden omdat ze zelf soms te weinig tijd hadden. 

Overstap

Maar dan maakte het kind de logische overstap: waarom komt de pm’er niet gezellig op bezoek? Eten? Logeren? Even wonen? Die vragen waren grappig maar werden dat steeds minder voor de ouders die niet veel behoefte hadden een “vreemde” uit te nodigen. Bovendien had de pm’er daar ook geen behoefte aan, dus werd met tact duidelijk gemaakt dat dat niet kon. Het kind begreep het meestal wel. Maar dan kwam in enkele gevallen de volgende fase: eigenlijk was de vrolijke actieve pm’er vaak leuker dan mama thuis als ze ruzie met papa had gemaakt. Dus kreeg de moeder, die al op haar tenen liep om de boel draaiende te houden, na een lange werkdag ook nog eens te horen hoe ge-wel-dig de pm’er wel niet was. Zucht.

Afstand

Ik heb het zelf meegemaakt, om me heen gezien. Dit zijn bijzondere contacten met kinderen die voor hen veel positiefs kunnen opleveren als je er als pm’er zorgvuldig mee omgaat. Maar dat kan lastiger zijn dan je zou denken. Soms willen ze je niet graag delen met anderen, of accepteren ze niet dat je enige afstand probeert te nemen. Dat vraagt tijd en uitleg. Je wilt als pm’er dat het kind zich ook fijn op de bso voelt als je er niet bent. Daarvoor moet je je collega in dit contact betrekken.

Prijskaartje

Als je het contact met een dergelijk kind hebt laten groeien tot een diepere persoonlijke band (want het voelde zo goed) hangt daar wel een prijskaartje aan, namelijk de morele en pedagogische verplichting om ervoor te zorgen dat het kind zich weer van je los kan maken op een pijnloze, vloeiende manier. Daar ligt een absolute verantwoordelijkheid bij de pm’er.

Dus als je voor een andere werkkring kiest…denk aan dat kind, neem de tijd en bouw het zorgvuldig af. Je betekent soms meer dan je denkt.

De vorige keer schreef Jacqueline over de zelfstandigheid van kinderen en het stellen van grenzen. Zitten die twee elkaar in de weg? Lees deze blog

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.