Maar het genoegen was toch van korte duur. Want mijn collega’s van de klantenservice zitten niet te wachten op telefoontjes van verontruste ouders. En wij hebben helemaal geen jaarurensystematiek, beschikbaarheidsdag of andere zaken die ik voorbij zag komen.

Ja, ik begrijp het probleem van de werkdruk en ik krijg soms ook een punthoofd van al die regels vanuit de wet IKK en hoe de GGD dat moet controleren. Maar die regels zijn er niet voor niets. Omdat er gewoonweg partijen zijn die niet het belang van de kinderen en de medewerkers voorop zetten. Die simpel gezegd voor ‘het-geld-verdienen’ in deze branche zitten. Die strikte regels zijn helaas nodig om misbruik van de situatie te voorkomen.

En wat als we nu eens niet iedere partij die kinderopvang aanbiedt toelaten?

Dus wat als er nu eens haast gemaakt wordt met het Cao-meldpunt dat ook gewenst is door al die partijen die zowel van geld verdienen houden maar zich ook aan alle voorschriften houden? En wat als we nu eens niet iedere partij die kinderopvang aanbiedt (maar ondertussen voornamelijk geïnteresseerd is in het verdienmodel) toelaten? En wat als we winst onttrekken uit de sector nu eens verbieden?

Dan hebben we meer geld voor veel waardevolle zaken, waaronder het investeren in huidige en nieuwe medewerkers. En we hoeven niet alles dicht te regelen. Dat zou een enorme werkdrukverlichting opleveren! Om vervolgens de stofkam door al die regels te halen; van welke regels kunnen we afscheid nemen als we de voordeur voor nieuwe toetreders binnen de branche níet wagenwijd openzetten?

En hoe kunnen we als branche vervolgens met elkaar investeren in en concurreren op kwaliteit zonder bureaucratische regelgeving? Want ik zou graag zien dat pedagogisch medewerkers minder niet-kind gerichte handelingen hoeven uit te voeren en meer echt met het kind bezig kunnen zijn. Niet alleen bij ons in de organisatie, maar overal in het  land.

Er is zoveel meer mogelijk dan het werk neerleggen en ouders opzadelen met een probleem.

En als je dan toch wilt demonstreren: er is zoveel meer mogelijk dan ‘gewoon’ het werk neerleggen en ouders opzadelen met een probleem. Want die ouders moeten we straks ook al uitleggen dat ze netto meer kwijt zijn doordat de kinderopvangtoeslag nagenoeg niet met de kosten meestijgt.

Ik daag de FNV daarom uit om samen met CNV, BMK en BK en – doe eens gek – zelfs de BVOK, te kijken naar hoe we al deze ouders kunnen betrekken om richting Den Haag een krachtige stem te laten horen en een constructief gesprek te voeren. Daarmee doen we alle harde werkers in onze sector een stuk meer recht!