De eerste drie weken van 2014 zijn voorbij gevlogen. Dat beschouw ik vaak als een goed teken. Sommige kinderen zijn doorgeschoven naar een andere groep en er zijn weer nieuwe kinderen bijgekomen op de verschillende groepen.

Zo zijn we allemaal druk en hebben we allemaal onze eigen (leuke) problemen. Op dit moment zijn er meerdere zwangere collega’s, wat we onder de leuke problemen kunnen scharen. Minder leuk probleem: enkele collega’s zijn onzeker over hun toekomst bij ons. Dit blijft helaas een hot item binnen de opvang. Ook meerdere ouders krijgen te maken met werkloosheid en zij stoppen dan vaak met de afname van de opvang bij ons. Andere ouders hebben het beter en nemen een (nieuwe) plek op onze locatie en overleggen met ons over op welke groep hun kinderen terecht kunnen.

‘Enkele collega’s zijn onzeker over hun toekomst bij ons. Dit blijft helaas een hot item binnen de opvang’

De kinderen hebben zo weer hun eigen ‘problemen’. Zo is er een jongetje bij mij op de groep dat sinds januari twee bekende schoolvriendinnetjes op de groep erbij heeft. Dit kan erg goed gaan samen, maar het levert ook wel ‘ns de nodige ‘ik kan niet kiezen’-situaties op. Dan willen de meisjes samen een spelletje doen (zonder hem), dan willen ze allemaal naast elkaar zitten maar zijn de plekjes op etc., etc. En gisteren was er een jongetje (5) dat verdrietig binnen kwam vanuit school. Toen ik hem vroeg wat er was zei hij: ‘Ik heb papa vanochtend niet kunnen uitzwaaien, nu mis ik hem.’ Hoe lief is dat! Vader kwam hem als verrassing alleen al daarom ophalen en verklaarde: ‘Ik probeerde hem vanochtend wakker te maken, maar meneertje gromde wat en kwam niet uit bed, toen ben ik maar gegaan.’

Zo is er elke dag weer iets te beleven en pakken we de draad in het nieuwe jaar weer op!