De hele locatie ademde al iets ‘arti-designerigs’, dus je merkte op de parkeerweide van het oud-industriële complex in Delft al dat hier iets speciaals gaande was. Ook de toeloop (er waren ongeveer 400 kinderopvangmensen/-vrouwen) zou je op de gedachte kunnen brengen dat onze Nederlandse kinderopvang inderdaad groen, dus duurzaam, dus bewust, dus buitenspelen is. Of op z’n minst dat het de innige wens heeft om zo te worden en dus op zoek is naar prikkels, tips en toepassingen.

Ik geloof daar niet zo in en daar heb ik drie redenen voor.

Ten eerste is de hele houding van onze samenleving tegenover het spelende kind niet echt aan een opwaartse spiraal bezig, dunkt me. De openbare ruimte laat dat niet toe maar ook het privédomein, de met stratenlang omhekte ‘Karwei’-tuinen ademen nou niet echt het avontuurlijke waar kinderen ervarend kunnen spelen, bewegen, ravotten en na vallen weer kunnen opstaan. Of is dit geschetste beeld alleen bij mij in de buurt te vinden?

Groene kinderopvang? Was het maar waar

Ten tweede zie ik in de kinderopvangsector, net als in het onderwijs, een soort van vertrutting van de speelleeromgeving, door een manier van inrichten binnen en buiten die vooral functioneel is, maar niet echt ‘groen’. Jazeker, er staan veel meer dan tien jaar terug prachtige houten buitentoestellen met mooie zonnedoeken erboven. Wilgentenen tentjes. Houtsnipperpaadjes en insectenhotels. Maar het heeft allemaal iets nepperigs. Het is allemaal net iets te gepland om leuk te lijken voor spelende kinderen. Komt, hoor ik van veel kinderopvangaanbieders, omdat de inspectie te streng is.

De derde reden voor mijn scepsis is wat de sector zelf laat zien aan activiteiten met de kinderen, vooral via Twitter en Facebook. Het zal nu een jaar of twee, drie gaande zijn, dat aanbieders aan de wereld laten zien welke leuke dingen ze met de kinderen doen. Voor een Twitterverslaafde als ik levert dat een dagelijks stroom aan fotoberichten op waarin kinderen sporten, verven, voorgelezen worden, buiten op hun fietsjes rondrijden, je kent dat wel.

En ineens, een week of wat geleden, viel het me op. Waarom dragen die kinderen zo vaak felgele hesjes? Vooral buiten, maar ook binnen bij het verven, plakken, kliederen en zelfs eten. Ze krijgen van de pedagogisch medewerkers dan fluorescerend gele hesjes aan. Vaak nogal ‘oversized’ ook, wat ze nog opvallender maakt. Ik kon de neiging niet onderdrukken om het via Twitter na te vragen: ‘waarom hebben jullie kinderen aldoor van die felgele hesjes aan?’. Antwoord: ‘Omdat we het belangrijk vinden dat de kinderen schoon blijven’ en ‘voor de veiligheid’.

Groene kinderopvang? Was het maar waar.

We hebben nog een lange weg af te leggen van om van fluorescerend geel naar groen te kleuren.