Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blanca Sanz: ‘Ik voel me in de steek gelaten’

Kinderopvangondernemer Blanca Sanz startte tien jaar geleden Mijn kleine ster, een kleinschalige opvang in Beverwijk. Jarenlang ging dat goed, tot de Wet IKK en corona haar opbraken en de bedrijfsvoering onmogelijk maakten. 'Ik wilde niets liever dan kinderen een veilige plek bieden, maar als dat alleen maar geld kost en het ook nog eens ten koste gaat van je eigen gezondheid, dan houdt het een keer op.'

‘Het lag niet voor de hand dat ik in Nederland een kinderopvang organisatie zou beginnen. Ik kom uit Spanje en heb een universitaire opleiding levensmiddelentechnologie gevolgd, dus aanvankelijk deed ik heel ander werk. Maar tien jaar gelden zat ik ineens tijdelijk zonder werk en vroeg ik me af of ik niet iets anders kon gaan doen.

‘Intussen hadden mijn kinderen – een tweeling van vier jaar oud – opvang die me maar matig beviel. Vanwege de wachtlijsten van destijds had ik de dagen moeten verdelen . Een dag in de week zaten ze in Beverwijk op de opvang, bij een grote organisatie waar alles goed geregeld was maar waar ik warmte miste. Twee dagen in de week zaten ze in Haarlem, bij een kleine organisatie waar die warmte wel aanwezig was, maar waar het verder zeer chaotisch aan toeging. Mijn kinderen hebben een koemelkallergie maar ze kregen toch vaak koemelk te drinken, en in de koelkast lag soms beschimmelde smeerworst. Dat was natuurlijk niet in de haak, daarvoor hoef je geen levensmiddelentechnologie te hebben gestudeerd.’

Goed team

‘Dat moet anders kunnen, dacht ik al langer. Waarom zou er geen kleinschalige kinderopvang mogelijk zijn waar de organisatie wel op orde is? Waar warmte en kwaliteit wel samengaan. Ik vroeg me dat al een tijdje hardop af, tot mijn man zei: waarom doe jij het zelf dan niet? En zo is Mijn kleine ster begonnen.

‘Ik had geluk met een groot woonhuis dat plek bood aan twaalf kinderen. De locatie was dus geen probleem. Ook bleek het mogelijk een goed team samen te stelen van pm’ers die graag op zo’n kleine locatie werkten en die daardoor altijd heel loyaal zijn geweest. En last but not least wisten de ouder me te vinden, en zo kon ik snel van start.’

Kwaliteit dik in orde

‘Al die jaren is het geweldig gegaan. Ik vond het fantastisch om te doen en met de kwaliteit was het, al zeg ik het zelf, dik in orde. Al ruim voor de Wet IKK voldeed ik al aan de voorwaarden van het vier ogen principe en het vaste gezichten criterium. Financieel was het allemaal op orde, ik heb lange tijd een buffer kunnen aanhouden, terwijl de inspectierapporten altijd positief waren. We leverden een hoge kwaliteit en ook tijdens de vorige crisis heb ik altijd een volledige bezetting gehad. Mijn droom was uitgekomen!

‘Het ging mis op 1 januari 2019, toen de nieuwe wet IKK van start ging, Zoals gezegd voldeed ik aan alle kwaliteitseisen, maar er ontstond ineens een praktisch probleem. Er kwam een nieuwe speciale regeling voor baby’s tot één jaar, met aanvullende eisen voor de bkr-ratio. Daar kon ik niet aan voldoen. Ik redde het niet meer met twee pm’ers op een groep van twaalf kinderen, zoals het altijd was gegaan. Ik had een derde pm’er nodig, maar dat zou pas rendabel worden met zestien kinderen. Hoe ik ook rekende en puzzelde, ik kreeg het niet rond. Mijn formule was onbetaalbaar geworden. En stoppen met het opnemen van baby’s is ook geen optie, want je brengt je kind niet zomaar ineens naar een andere opvang als het twee jaar is geworden. Als je tevreden bent, dan blijf je waar je bent.

500 euro per medewerker

‘Maar ook in andere opzichten liepen de personeelskosten op. De IKK dwingt je om extra te investeren in opleiding, en dat kost je al gauw 500 euro per medewerker per jaar, plus de extra kosten van een pedagogisch coach. De salarisverhoging van begin dit jaar was ook een probleem, want die moest per 1 juli met terugwerkende kracht worden uitbetaald. Plus het het vervangen van een collega die tot het risicogroep behoort en natuurlijk het terugbetalen van de ouderbijdrage in de tijd van de lockdown. Waar moest ik dat geld vandaan halen? De spaarpot was helemaal leeg. Terwijl ik tijdens de lockdown wel open ben geweest voor de noodopvang, want veel van mijn ouders werken in cruciale beroepen. En dat in een tijd dat ik mijn eigen kinderen thuisonderwijs moest geven…’

Griepseizoen

‘Al met al heb ik bijna twee jaar lang heel weinig verdiend, en de vooruitzichten waren dat het nog erger zou worden. Het griepseizoen was in aantocht, en door de coronamaatregelen kon je eigenlijk wel met zekerheid zeggen dat het ziekteverzuim hoger zou zijn dan normaal. Vier dagen wachten op de uitslag van een coronatest is onmogelijk. Je moet je medewerkers wel doorbetalen, en hun dure vervangers natuurlijk ook… Ik kan zelf wel inspringen, maar ik heb niet de officiële diploma’s. En zonder coulanceregeling hangt me een hoge boete boven het hoofd.

‘Kortom, het was geen doen. Kleine ondernemers zoals ik, die zich altijd aan de regels houden, wordt het werken feitelijk onmogelijk gemaakt. Eigenlijk word je gestraft. Ik wilde niets liever dan kinderen op Mijn kleine ster een veilige en mooie plek bieden, maar als je dat alleen maar geld kost en het ook nog eens ten koste gaat van je eigen gezondheid, dan houdt het een keer op. Overname was geen optie, vanwege de zekerheden van corona en vanwege de specifieke locatie. Ik was uitgeput en ik wist niet hoe ik verder moet. Dus besloot ik de boel te sluiten. De ouders vonden het heel erg, de medewerkers ook, en ikzelf al helemaal.’

Cao die niet past

‘Ineens zit ik zonder werk, en dat is heel vreemd. Ook al omdat ik me in steek gelaten voel. Door de overheid, maar ook door de brancheorganisaties, die zelf hebben voorgesteld dat de opvang de ouderbijdrage terugbetaalt, en die hebben ingestemd met het verbindend verklaren van een cao die in de huidige omstandigheden helemaal niet past.

‘Het was een moeilijk jaar. Voor iedereen, maar ook voor mij. Ik sluit de deuren en laat iedereen in de steek. Het is verschrikkelijk. En organisatie als Mijn kleine ster kan niet meer bestaan in deze tijd, hoe jammer het ook is. Het is heel verdrietig. Al die passie en liefde die erin is gestoken, het is allemaal weg. En het komt nooit meer terug, ben ik bang.’

 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.